στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου…

Δύο γραμμές κι από δω αφιερωμένες στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου… Στη «γριά» του ελληνικού στίχου… Στην άγια της μνήμη… Στο σπουδαίο της έργο της… Στην αλήθεια της τέχνης της… Στις «δυο πόρτες» της ζωής της…
Έγραψε στίχους κοφτερούς σα μαχαίρια… Δεν έκρυψε ποτέ το πάθος της για το τζόγο… Δε διεκδίκησε δάφνες… Άφησε το χρόνο να κόψει και να μοιράσει την τράπουλα… Και να κρατήσει για την Ευτυχία το δέκα το καλό!

Έφυγε από τη ζωή στις 7 Γενάρη του 1972… «Όλα είναι ένα ψέμα…»