31 Οκτ 2008

Νοέμβρης

«Ο ίδιος αδιατάρακτος Νοέμβρης
με σημαίες παντού χτεσινής του βροχής
παραδομένα στη γύμνια τα δέντρα –
δυο τρία φύλλα μόνον εστασίασαν υπάρχοντας»
.
(Κική Δημουλά, «Ατροφικό ένστικτο»).


Νοέμβρης μήνας… Αμήχανος, όπως κάθε φορά… «Αδιατάρακτος»… Με το ένα πόδι στο φθινόπωρο και το άλλο στο χειμώνα… Μεγαλώνουν οι νύχτες… Μεγαλώνουν οι απουσίες… Μεγαλώνουν και οι αναμονές…

29 Οκτ 2008

Τσιφτετέλι ξιδάτο

Τελειώνει φίλε η εκδρομή
κι αρχίζει το ταξίδι
ρίξε στον έρωτα φωτιά
και στη σαλάτα ξύδι.

Κι αν σε πληγώνει τ’ όνειρο
που τρέχει και δεν πιάνεται
ρίξε την πίκρα στο γιαλό
φέρε κι ένα κρασί καλό
και βερεσέ μην κάνετε
γιατί ο κακός δε χάνεται.

Θα σ’ αγαπήσουνε πολλοί
πολλοί θα σε μισήσουν
σου δίνω μόνο μιαν ευχή
να μην αδιαφορήσουν.

Κράτησε εσύ την πρόσθεση
και δως μου την αφαίρεση
κράτησε τον κανόνα εσύ
και δως μου την εξαίρεση.


Η Αρλέτα έγραψε και τραγούδησε το «Τσιφτετέλι ξιδάτο» στο δίσκο της «Έμπορος ονείρων» (1995). «Έγραψα αυτό το τραγούδι -αναφέρει η δημιουργός του- την 28η Οκτωβρίου επηρεασμένη από αυτή την επέτειο και από μία χιονοστιβάδα από συρτορούμπες που είχα δεχτεί την προηγούμενη σ’ ένα μπαράκι που είναι πάει»…

Μια βραδιά... στον Σταμάτη Κραουνάκη

Τραγουδάει πότε σαν την «Κραυγή» του Μουνκ ή σαν πίνακας του Μπέικον, πότε με τη χαρά και την πληθωρική ελληνικότητα μιας λαϊκής αγοράς του Τέτση, φωνάζει με τα «Α» της κινηματογραφικής Μελίνας, παίζει με τα φωνήεντα της Σαπφώς Νοταρά και τη βραχνάδα ενός Ελληνα Λούις Αρμστρονγκ, βουτάει με το κεφάλι πασιχαρής στο κιτς και την ίδια στιγμή κρατιέται απ' την κουπαστή και κοιτάει πότε απεγνωσμένα μελαγχολικός το φεγγάρι και πότε με προβοκατόρικο πείσμα το δάχτυλο που το δείχνει. Τεντώνει το διεισδυτικό του βλέμμα πίσω από τα στρογγυλά του γυαλιά και σου πετάει μια ιδέα, κι άλλη μία κι άλλη μία. Σε σκάει απ' τις ιδέες, το συναίσθημα, τη φωνή και την πληθωρικότητα. Δεν προλαβαίνεις, μένεις ενεός, αλλά όχι αδιάφορος... Καταλήγεις να τον λατρεύεις ή να σ' τη σπάει, με την ίδια ένταση σε όποιο στρατόπεδο κι αν βρεθείς. Επίσης, μπορεί να τον λατρεύεις κι ένα βράδυ να στη σπάσει ή τούμπαλιν. Και αυτό γιατί ο Σταμάτης Κραουνάκης παρ' ότι η ιδιότητά του τον συνδέει εκ των πραγμάτων με το μέτρο και το ρυθμό, είναι κατ' εξοχήν ο άνθρωπος που τσαλαπατάει το μέτρο κι αποθεώνει το «πολύ» από όλες τις πλευρές. Κι αν σώζεται πάντα, είναι γιατί ο ίδιος εκούσια ή ακούσια πληρώνει συχνά πρώτος το αντίτιμο. Η ζωντανή διάψευση του «Αν» του Κίπλινγκ αποφάσισε να βγει δύο τριήμερα στη μουσική σκηνή της «Αθηναΐδας», επιτέλους μόνος. Πρώτη φορά; Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη που ο Κραουνάκης μόνος με μια ορχήστρα κράτησε πρόγραμμα 2,5 ώρες γεμάτες. Αλλά τώρα εξοπλισμένος με έναν ολοκαίνουργιο δίσκο («Πόσο σ' αγαπώ!») με 18 όχι ακριβώς καινούργια τραγούδια, μια που τα περισσότερα εκπροσωπούν τη συμβολή του στους τίτλους γνωστών σίριαλ ή σε θεατρικά έργα, ή τη συμμετοχή του σε διάφορες εκδηλώσεις, το αποπειράται. Μαζί του μια εκλεκτή μπάντα (Γ. Ζαχαρίου, Δ. Τσάκας, Κ. Μπαλταζάνης, Σ. Χριστοδούλου, Γ. Άννινος, Ν. Κατσίκης) και μια γενναιόδωρη επιλογή από τα ωραιότερα τραγούδια του. Τζαζ είναι η εισαγωγή που φέρνει στη σκηνή τον Κραουνάκη με το «Μαρόκο». Και μετά το «Παραδώσου». Λίγο αργότερα θα 'ρθει και το «Πόσο σ' αγαπώ», το μόνο ωραίο στοιχείο ενός ανόητου σίριαλ, αλλά γι' αυτό τραγούδι καταδικασμένο να μείνει γνωστό ως αυτό της «Μαρίας της άσχημης». Το πρόγραμμα φτιάχτηκε εν μέρει από τις επιθυμίες των φίλων του Κραουνάκη. Κι απ' αυτές, ένα τραγούδι πρώτο στη λίστα βάζει τον συνθέτη στα δύσκολα, γιατί όσο κι αν πρόκειται για το δικό του «Πώς έφυγες», πρόκειται και για την ερμηνεία της Μοσχολιού, θαυμαστή στη δωρικότητα και στη λυγμική της λιτότητα. Ενας λόγος παραπάνω να αναμετρηθεί ο Κραουνάκης με τον ίδιο του τον εαυτό, βγάζοντάς τα πέρα μια χαρά. Αλλά μας έλειψε κάτι: τα ρο της Μοσχολιού σ' αυτό το «πάλι απ' την αρχή μωρό μου».«Λάμπα θυέλλης», «Αγάπη μου είμαστε ένοχοι», «Κουπαστή». «Τα δυο παλτά», με την επιτόπια σκηνοθεσία του Κραουνάκη, τα λέει ο Χρήστος Μουστάκας, ο πιο εξωστρεφής και σόουμαν της «Σπείρας» και γι' αυτό ο δοτικότερος στην κραουνακική πληθωρικότητα και κραυγή, όταν τουλάχιστον ο συνθέτης αποφασίζει να την εφαρμόσει. Την εφαρμόζει και όταν θα πουν μαζί το «Ποντίκι» της εξωστρέφειας. Της εσωστρέφειας, «Η καρέκλα» του μπαμπά και δίπλα το έπος της μαμάς, το «Μαμά γερνάω» υπεύθυνο για μια θάλασσα από δάκρυα φτιαγμένη από γυναίκες κάθε ηλικίας που 'χουν κλάψει και ξανακλάψει από τότε που αυτό το τραγούδι πρωτακούστηκε. Απόψε προκαλεί τους λυγμούς της κυρίας δίπλα (κι ας «είμαι 60 πια» όπως μου ψιθυρίζει), αλλά όχι τα δικά μου δάκρυα. Στην ίδια κατηγορία με το «Πάτωμα» (που θα το ακούσουμε στο ανκόρ) ή με το «Σίδερο» (που δεν το ακούμε καθόλου) είναι απ' τα τραγούδια της εποποιίας Κραουνάκη - Νικολακοπούλου που περικλείουν την καθημερινή ανθρώπινη μικρο-τραγωδία με τόση σαφήνεια που σχεδόν απαιτούν την απόλυτη λιτότητα στην ερμηνεία. Αν φορτωθούν με πάθος, αυτοϋπονομεύονται. Αυτό συνέβη σε ορισμένες στιγμές αυτού του προγράμματος όταν ο Κραουνάκης σχεδόν πέρασε απέναντι. Οταν πάλι (σπανιότερα) προτίμησε τη λιτότητα, το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Απ' το πρόγραμμα δεν έλειψαν οι επιτυχίες από το «Τρίτο στεφάνι» μέχρι το «Αυτή η νύχτα μένει» και «Τα πιο ωραία λαϊκά». Εκεί ξαναβρήκαμε την απάντηση για όλα, υπερβολικά ή υπέροχα, ακραία ή λατρεμένα του Κραουνάκη. Γιατί «με το ρυθμό της μουσικής και με μπλου-τζιν Αμερικής μια εφηβεία επιεικής γίνεται πενήντα». Αλλά παραμένει εφηβεία, αειθαλής. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/05/2007.

(Το παραπάνω κείμενο της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, με τίτλο "Επιτέλους μόνος", υπάρχει ως ένθετο μαζί με ένα ακόμα, του Μάνου Ελευθερίου, κι ένα τρίτο, μιας blogger, στο ολοκαίνουργιο -live- cd του Kραουνάκη "για έναν έρωτα").



27 Οκτ 2008

για έναν έρωτα

Σταμάτης Κραουνάκης >live στο θέατρο Παπάγου, 26.6.2007
Για έναν έρωτα

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!!!

26 Οκτ 2008

στη Δήμητρα Γαλάνη

Στη Δήμητρα Γαλάνη της καρδιάς μας πολλές ευχές για την ονομαστική της γιορτή...
Ευχές για χρόνια πολλά και δημιουργικά, για χρόνια πολλά μέσα στη μουσική...

Μας έμαθε, με τις ερμηνείες της και τις επιλογές της, τι σημαίνει ΗΘΟΣ στο τραγούδι... Μας ταξίδεψε, με τη φωνή της, σε μέρη φωτεινά... Μας πήρε απ' το χέρι στις μοναχικές μας διαδρομές και μας το άφησε διακριτικά όταν έπρεπε να περπατήσουμε μόνοι μας...
Με την παρουσία της στο χώρο του τραγουδιού, όλα αυτά τα χρόνια, μας κάνει περήφανους... Και μας δίνει σιγουριά για τα επόμενα...
Να 'σαι καλά Δήμητρα! Χιλιόχρονη!!

το πρωί εκείνης της Δευτέρας

Από το «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή:
Όταν το πρωί εκείνης της Δευτέρας ακούσαμε τις σειρήνες, δεν πιστεύαμε στ’ αυτιά μας… Πετάγομαι απ’ το κρεβάτι, τρέχω στο παράθυρο του σαλονιού και βλέπω τη γειτονιά στο ποδάρι. Από μακριά έφτανε ο βόμβος αεροπλάνων. Μας κήρυξ’ η Ιταλία τον πόλεμο! Ο Θεός να βάλει το χέρι του!…
Κανείς μας δεν ήξερε τι να κάνει και που να πάει. Πανικοβληθήκαμε. Νομίζαμε πως έφτασ’ η Δευτέρα Παρουσία...
Ο Αντώνης… έφυγε και σε μια ώρα γύρισε μ’ ένα πελώριο ραδιόφωνο οχτώ λυχνιών. Το ’βαλε στην πρίζα κι άρχισε να παίζει με τα κουμπιά όπως τα παιδιά με το καινούργιο τους παιχνίδι. Ο σταθμός Αθηνών μετέδιδε ακόμα θούρια. Ύστερα διέκοψε για να μεταδώσει το πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου…
Έμεινα μόνη μου, με την κόμισσα. Έκλεισα το ραδιόφωνο… Το φθινοπωρινό αεράκι κουνούσε ελαφρά τις σημαίες των σπιτιών, η συννεφιά είχε αρχίσει να διαλύεται, έσκασε λίγος ήλιος, σα να πήγαινε κι ο καιρός σύμφωνα με τις καρδιές των ανθρώπων…
(Στη φωτογραφία:
Η 8η Μεραρχία στο Καλπάκι, από το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη στα Ιωάννινα).

σα φύλλα φθινοπωρινά

Σκόρπιοι στίχοι, σα φύλλα φθινοπωρινά, πεσμένα από τα κλαδιά των τραγουδιών…
Με το ένα, με το δύο, με το τρία… Μια νύχτα μόνο τάξε μου… Οπωσδήποτε παράθυρο να βλέπω έξω… Αμμουδιά του χειμώνα μ’ όλα τα γκρίζα, φόρτωμα, αγκαλιά… Στην πόλη που χώραγε πρώτα τη φωνή σου να λέει… Έλα να σε παίξω… Μια νύχτα πλάνταξε στο κλάμα για όλα…
Για όλα… Αλήθεια λέει…
Σκόρπιοι στίχοι… δια χειρός και αισθήματος Λίνας Νικολακοπούλου
(Βάλτε κι εσείς τους στίχους της Λίνας που αγαπάτε...)


24 Οκτ 2008

η αγάπη πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει

Κικής Δημουλά, «Απαγορευμένες ουσίες»:


Η βραδιά
παρά την ευγενή θερμοκρασία της
έσπρωχνε τον Οκτώβρη βιαστικά
προς το τέλος του.

Κάθονταν κι άλλοι έξω δειλοί
του καθενός ο φόβος
εύκολα δεν αποχωρίζεται
το χλιαρό εκείνο προεόρτιο του δριμέος
ιδού κι εγώ παρέκαμπτα
το βορινό σου κλίμα
με καλοκαιρινή σχεδόν αντιμετώπιση.

Μήπως κρυώνεις;
Όχι εν θερμώ σχολιάζαμε
πόσο κατάμαυρη ζωγράφιζε τη θάλασσα
η έλλειψη των άστρων

η πορτοκαλάδα σου καθότανε
μακριά από τον καφέ μου
και ολωσδιόλου ασύνδετα
είπες εσύ χαμηλόφωνα
η αγάπη πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει

δεν καλοάκουσα
τράβηξες κοντά μου την καρέκλα σου
τόσο βίαια που το σιδερένιο πόδι της
σφηνώθηκε στη σκέψη του ποδιού μου

κι άστραψε ένας πόνος ύποπτος
εξώκοσμος ευφραντικά κενός

φανερό
πως μου είχες στάξει εσύ Θεέ
από ψηλά από κρυφά και απαγορευμένα
εμπαιγμό στον καφέ μου.



(Από την τελευταία της ποιητική συλλογή «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως»)



22 Οκτ 2008

ο Μάνος Χατζιδάκις

Στις 23 Οκτωβρίου του 1925, στην Ξάνθη, είδε το πρώτο φως της ζωής του ο Μάνος Χατζιδάκις…
Μας δίδαξε με τη ζωή του τι σημαίνει ελευθερία…
Μας δίδαξε με το έργο του τι σημαίνει ποίηση…
Μας έδειξε το δρόμο προς τ’ άστρα…
Μας έμαθε να μη ντρεπόμαστε για τους έρωτές μας…
83 χρόνια μετά, μας κρατά ακόμα το χέρι…



Μνημονεύω Μάνο Χατζιδάκι ως ένα πρόσωπο δρόν, ζωντανό, σημερινό και αιώνιο… Που δεν συμβιβάστηκε… Που δεν έκρυψε τους έρωτές του και τα πάθη του… Που δε νέρωσε το κρασί της τέχνης και των ιδεών του… Που στάθηκε στο ύψος του… Που έβαλε στις ζωές μας καινούργιους μύθους… Που μας βοήθησε να κοιτάξουμε με μια πιο καθαρή ματιά τους παλιούς… Που με τη μουσική του μας μαγεύει ακόμα, μας προκαλεί, μας κινητοποιεί, μας ανοίγει πόρτες κλειστές και φέρνει στο φως αισθήματα «ακριβά»…

20 Οκτ 2008

η Λένα Πλάτωνος

Κι αύριο, 21 Οκτωβρίου, έχει γενέθλια η Λένα Πλάτωνος...
Ό,τι κι αν θελήσω να γράψω θα 'ναι λίγο...
Τίς ευχές μου μόνο...
Και την αγάπη μου...

ο Γεράσιμος

Σήμερα, 20 Οκτωβρίου, γιορτάζει ο Γεράσιμος...
Κι ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο κύριος στα δεξιά της φωτογραφίας...
Του στέλνω από καρδιάς τις ευχές μου... Και θυμάμαι την πρώτη μου γραφή για το νεαρό στιχουργό, στο πρώτο άκουσμα των στίχων του... πριν δύο χρόνια ήτανε;
Το όνομά του είναι Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Στιχουργός. Νεότατος, είκοσι και κάτι. Τον γνωρίσαμε στη «Δεύτερη ακρόαση»... Μ’ αρέσουν πολύ οι στίχοι του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Δυνατοί, ενδιαφέροντες και, κυρίως, φρέσκοι. Καινούργιοι! Μακράν όλων των υπολοίπων. Με ρίμες κοφτερές, στα χνάρια της Λίνας Νικολακοπούλου. Ευλογημένα χνάρια…
Κι αλλού:
...Επιμένω και στο Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Για το οξύ και το ευαίσθητο των στίχων του. Δώστε του χώρο και χρόνο. Θα σας κατακτήσει και θα σας γοητεύσει. Αυτό το παιδί, έχει… λόγο!

17 Οκτ 2008

στην Αθήνα

Στις 18 Οκτωβρίου του 1920 είδε το πρώτο φως της ζωής της η Μελίνα Μερκούρη. Γεννήθηκε στην Αθήνα… «Το ερωτικό πρόσωπο της Ελλάδας», για το Μάνο Χατζιδάκι… Η τελευταία αληθινή star! Μακράν των υπολοίπων. Έφτανε μόνο μια χειρονομία της, ένα τίναγμα των μαλλιών της, ένα βλέμμα της για να κάνει τη διαφορά… Για να κυριαρχήσει στο χώρο…
Πρόσωπο μυθικό η Μελίνα, πλασμένο με τα αυθεντικά υλικά του μύθου, παρέμεινε λαμπερή ως το τέλος… Μ’ ένα πάθος ορμητικό σ’ ό,τι αγάπησε, με μια ελευθερία εκτός ορίων και με μια θηλυκότητα πέρα από καλούπια…

16 Οκτ 2008

μια στάση εκεί...

Αφορμής δοθείσης από το αφιέρωμα στην Οδό Ονείρων που θα βρείτε στην Οδό Πανός, ας κάνουμε μια στάση εκεί...


Καλοκαίρι 1962, θέατρο «Μετροπόλιταν», «Οδός Ονείρων» σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού, σκηνικά και κοστούμια του Μίνου Αργυράκη και χορογραφίες του Μανώλη Καστρινού. Στην «Οδό Ονείρων» συμμετείχαν ο Δημήτρης Χορν, η Μάρω Κοντού, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Γιώργος Εμιρζάς, η Ζωή Φυτούση, η Χρυσούλα Ζώκα, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Λευτέρης Βουρνάς, η Νίκη Λεμπέση, ο Γιώργος Ζωγράφος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Λάκης Παππάς, η Ζέτα Αποστόλου, ο Βαγγέλης Πρωτόπαπας, ο Κώστας Καφάσης και άλλοι πολλοί. Από την «Οδό Ονείρων» πέρασαν - για λίγο - η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Νάνα Μούσχουρη και ο Ευγένιος Σπαθάρης.
Στο πρόγραμμα της «Οδού Ονείρων» ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε πως «με τριάντα παιδιά και με τους πιο δικούς μου ανθρώπους πραγματοποίησα τα πιο ακριβά μου όνειρα». Όνειρα πολύτιμα, που ο Χατζιδάκις κληροδότησε αέναα στις επόμενες γενιές σαν κατάθεση, σαν υπόσχεση, σαν αναζήτηση, σαν αφορμή, σαν δημιουργία, σαν κοινό μύθο.
Τι ήταν, λοιπόν, η «Οδός Ονείρων» για το Μάνο Χατζιδακι;
«Ένα μουσικό έργο με πολλά χορευτικά στοιχεία, που δίνει ανάγλυφα, μέσα από στιγμές, λεπτομέρειες, κοινά περιστατικά από τη ζωή μιας γειτονιάς, μιας οποιασδήποτε, ας πούμε, τυπικής αθηναϊκής συνοικίας, εκείνο που πραγματικά κυκλοφορεί και κρύβεται μέσα σ’ όλα κι όλους: το όνειρο. Αυτό το όνειρο που είναι η οδός της ζωής».
Τι ήταν η «Οδός Ονείρων» για το Μάνο Χατζιδακι;
«Ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας… Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Έχει πολύ χρώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες, πολλές ελπίδες και πολλή σιωπή. Κι’ όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό, μα κι αβάσταχτο ουρανό».
Τι ήταν η «Οδός Ονείρων»; Μια θεατρική παράσταση διαφορετική, καινούργια, πρωτοποριακή, ανατρεπτική. Μια παράσταση με μουσική, χορό, τραγούδια, νούμερα, σκετς, με σουρεαλισμό, χιούμορ, σάτιρα, τρέλα, ευαισθησία. Ήταν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει, κάτι που ξεπερνούσε τα επιθεωρησιακά κλισέ εκείνης της εποχής, μια νέα αισθητική πρόταση, μια θεατρική αίρεση και μια καλλιτεχνική καινοτομία του Μάνου Χατζιδάκι.
Ήταν μια παράσταση ασυνήθιστη, ονειρική, μυθική. Καθιέρωσε πρόσωπα, ανέδειξε τραγούδια, έκοψε περισσότερα εισιτήρια από την Όμορφη Πόλη, την άλλη θεατρική παράσταση του ίδιου καλοκαιριού, που παιζόταν στο θέατρο «Παρκ» με τις υπογραφές του Μίκη Θεοδωράκη, του Μιχάλη Κακογιάννη και του Μποστ.
Ήταν ένα ελληνικότατο έργο του Μάνου Χατζιδάκι, από το οποίο γεννήθηκαν τραγούδια αγέραστα σε στίχους του Μάνου Χατζιδάκι («Κάθε κήπος έχει», «Η μαύρη Φορντ», «Ο ηθοποιός»), του Αλέξη Σολωμού («Οι αδερφές Τατά»), του Ιάκωβου Καμπανέλλη («Μανούλα μου», «Κυρ - Μιχάλης») και του Νίκου Γκάτσου («Έφυγε το τρένο»).
Στα παραλειπόμενα της «Οδού Ονείρων», η λαμπρή πρεμιέρα με τις διάσημες παρουσίες. Ήταν εκεί η Τζίνα Μπαχάουερ, ο Φρέντερικ Μαρτς, η Τζέιν Φόντα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο διάδοχος Κωνσταντίνος και η Αλίκη Βουγιουκλάκη που δεν σηκώθηκε να τον χαιρετήσει...
Στα παραλειπόμενα της «Οδού Ονείρων», η συμφιλίωση του Μάνου Χατζιδάκι με τη Μελίνα Μερκούρη. «Παλιόπαιδο σε λατρεύω!» του είπε η Μελίνα και ο Μάνος έπεσε στην αγκαλιά της…

Στα παραλειπόμενα της «Οδού Ονείρων», όταν, ένα βράδυ, ο Μάνος Χατζιδάκις πλήρωσε από την τσέπη του τα εισιτήρια μιας παράστασης για να τη δει μόνος του και να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις…

«Εδώ τελειώνει η μουσική γα την Οδό Ονείρων. Εδώ τελειώνουν τα όνειρα που μου δανείσατε εσείς οι ίδιοι μια βραδιά δίχως να το γνωρίζετε. Τώρα είναι αργά, κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’ αυτό το δρόμο θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούργια όνειρα που θα γεννήσετε, να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σε μουσική».
(Μάνος Χατζιδάκις)

Στην «Οδό Ονείρων»...

Με ένα αφιέρωμα στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι -ανέβηκε στο Θέατρο «Μετροπόλιταν» στις 14 Ιουνίου του 1962- κυκλοφορεί το καινούργιο τεύχος (Οκτώβριος – Δεκέμβριος) του περιοδικού «Οδός Πανός» («Εργοτάξιο εξαιρετικών αισθημάτων»), που εκδίδει ο ποιητής Γιώργος Χρονάς.
Από το περιοδικό πληροφορούμαστε ότι μέσα στο μήνα πρόκειται να κυκλοφορήσει από την «ΕΜΙ» μια νέα συλλεκτική έκδοση της «Οδού Ονείρων» σε τριπλή μορφή: CD με τη μουσική και τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, αριθμημένο LP και Special Edition CD + DVD με ένα φιλμάκι που προβάλλονταν στη διάρκεια της μυθικής, εκείνης, παράστασης…
Συλλέκτες, σπεύσατε!
Σχετική αναφορά θα βρείτε στην Ιδιωτική Οδό (panagiotisandriopoulos.blogspot.com), αλλά και στο blog για τη Ρένα Βλαχοπούλου (vlahopoulou.blogspot.com)

15 Οκτ 2008

Στη Θεσσαλονίκη...

Δήμητρα Γαλάνη - Ελευθερία Αρβανιτάκη στη Θεσσαλονίκη...

Από τις 7 Νοεμβρίου στο "ΦΙΞ"...

Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, μέχρι τις 10 Ιανουαρίου...

14 Οκτ 2008

Σταμάτης Κραουνάκης live, «Για έναν Έρωτα»

Ο Σταμάτης Κραουνάκης στα πιο αγαπημένα του τραγούδια με ανοιχτή τη μηχανή για δυόμιση ώρες live «Για έναν έρωτα». Ζωντανή (ολοζώντανη ηχογράφηση) χωρίς καμμία επιπλέον ηχογράφηση στούντιο και χωρίς κανένα ηχογραφημένο χειροκρότημα, της συναυλίας που έδωσε μαζί με έξι εξαιρετικούς σολίστες τον Ιούλιο του 2007 στο Θέατρο Παπάγου.
«Είκοσι πέντε χρόνια πάνω κάτω με τους συνεργάτες αυτούς. Ηχογραφήσεις δίσκων τραγουδιστών, σινεμά θέατρο. Με μόνιμο μουσικό συνεργάτη τον Γιώργο Ζαχαρίου διαμορφώσαμε έναν ήχo που φλερτάριζε με τα σύγχρονα ρεύματα Ευρώπης και Αμερικής, με πάθος, τηρούντες την ελληνικότητα αλλά βάζοντάς την ν’ ακουστεί στα κλαμπ του κόσμου. Η συνθήκη της παραγωγής των ενορχηστρώσεων και του τελικού ακούσματος ήταν πάντα κάτι που είχε να κάνει με το πόσο κοινή ευτυχία θέλαμε όλοι οι συμπαίζοντες να κερδίσουμε από την πρόταση που κατέβαζε ο Σταμάτης. Έχοντας χαθεί για αρκετό διάστημα απ’ τα στούντιο που ήταν μια «ευκαιρία» μας, πεθυμήσαμε ένα παίξιμο, κι οργανώσαμε έξι βράδια σχεδόν κρυφά πέρσυ στην «Αθηναϊδα». Sold out όλα. Αυτή η επιτυχία έφερε μια βραδιά στου Παπάγου, 3000 ακροατές, με 46 βαθμούς θερμοκρασία, ζωντανή μετάδοση από το Δεύτερο Πρόγραμμα, κι άλλη μία Στην Θεσσαλονίκη στους «Λαζαριστές». Αυτή η παράσταση δε μπορεί να γίνει πολλές φορές. Είναι μονόλογος. Εξομολόγηση. Απολύτως εξαντλητικό κυρίως γιατί περνάει όλη σου η ζωή. Η δικιά σου και των άλλων. Έξι σπάνιοι σολίστες ζυμωμένοι σε μια πνοή, σχεδόν απαλλαγμένοι από την παρτιτούρα. Για τα σημεία που χωράει κι άλλο. Όσο περνάν τα χρόνια η αιτία γίνεται όλο και πιο σαφής, διαυγής και ξεκάθαρη. Για έναν έρωτα.»


(Από το Δελτίο Επικοινωνίας του δίσκου)

12 Οκτ 2008

Πρώτο το "Φανταστικό Ταγκό"

Το "Φανταστικό Ταγκό" του Αλέξη Γούδα ήταν το τραγούδι που απέσπασε το πρώτο βραβείο στο 4ο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2008.
Το άξιζε!
Κατάφερε να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα του διαγωνισμού και να μας κερδίσει, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, από την πρώτη στιγμή...
Δηλώνω θαυμαστής του "Ταγκό" και εύχομαι στον Αλέξη Γούδα καλή συνέχεια...

Ηρώ live

Η Ηρώ μαζί με τον Αντώνη Λουδάρο και το Μέμο Μπεγνή από τις 17 Οκτώβρη στο Πόλις Stage...
Πόλις stage: Πέτρου Ράλλη 18, Αθήνα. Τηλ: 210.3476316 - 210.7701676.
Τιμές εισόδου: 20€ και 15€ φοιτητικό (με ποτό). Τιμή φιάλης: 140€


Θα πάμε...

10 Οκτ 2008

Μόνο «ναι»

Μέρες φθινοπώρου… Μέρες του Οκτώβρη… Περίεργες… Με πρώιμες ιώσεις… Με λιγότερο φως το βράδυ… Μέρες χρυσανθέμων… Αλήθεια, έχουν άρωμα τα χρυσάνθεμα… ή μόνο χρώμα; Πάντως, εγώ, χρόνια τώρα, τα έχω συνδέσει με τους μελαγχολικούς στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου σ’ ένα παλιό τραγούδι –«Τα χέρια»- του Γιάννη Σπανού… Με τη Βίκυ Μοσχολιού (το τραγούδησαν κι άλλες, αλλά όπως η Μοσχολιού καμία!):
«Καινούργιο φθινόπωρο
κι ακόμα να βγεις
σαν άσπρο χρυσάνθεμο
στη φλούδα της γης
να βγεις να μου πεις
αν καρτερείς να ξανάρθω
στα χέρια σου αγάπη μου
για να ζεσταθώ…».
Μέρες του Οκτώβρη… Βουβές… Που νιώθεις ότι κάτι θέλουν να σου ψιθυρίσουν, αλλά… Που περιμένεις κάτι να σου τάξουν, αλλά… Και μένεις στη σκηνή, έχοντας ξεχάσει τα λόγια σου… Χωρίς υποβολέα…
Μέρες βουβές… Έχω την αίσθηση πως, αυτή τη φορά, ούτε το ηρωικό τους «όχι» θέλουν να ψελλίσουν… Μόνο «ναι» θα πουν…

6 Οκτ 2008

Το ΤΡΙΦΩΝΟ στα Ιωάννινα (2)

Κυριακή βράδυ, 5 Οκτώβρη μήνα… Στη μουσική σκηνή «My house» το ΤΡΙΦΩΝΟ… Ο Δημήτρης Υφαντής, η Ερωφίλη και ο Νίκος Κουρουπάκης. Τρεις φωνές σε μια ανάσα και, το σπουδαιότερο, σε μια ψυχή… Το πρόγραμμα άρχισε –με καθυστέρηση μιας ώρας, είν’ η αλήθεια- και στο πρώτο μέρος το ΤΡΙΦΩΝΟ τραγούδησε τραγούδια σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου: «Δι’ ευχών», «Συναυλία», «Τα πέδιλα» με αγγλικό στίχο, «Να μ’ αγαπάς» (με τα λάθη μου όλα στη σειρά… για να ’χει όνειρα να κάνει ο ενικός…), το καινούργιο του Κραουνάκη «Φουρτούνα στο πλυντήριο» (φθινόπωρο στη σκούπα μας, χειμώνας στην ψωμιέρα…), «Η κυρά Φροσύνη» (γεια σου παινεμένη, δε σε πρόφτασα…) «Έξοδος κίνδυνου» (και μόνο αυτά που πέρασες θα μείνουν...), «Η βάρκα» (όσα αγόρια τόσα δίχτυα…), «Οι μοίρες» (πονάς και σπάστα εσύ τα χρόνια…)... Όλοι μαζί, αλλά και καθένας χωριστά… Πως προσέγγισε το ΤΡΙΦΩΝΟ το υλικό της Λίνας; Άψογα! Όπως του αξίζει. Με ωραίες ερμηνείες. Και με ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις…
Και δυο λόγια για τα παιδιά… Ο γιαννιώτης Δημήτρης Υφαντής εξαιρετικός. Με συγκίνησε ιδιαίτερα με τα σόλα του στο «Μένω εκτός» (στη σιωπή ζυγιάζω σαν αϊτός), στο «Δερβίση» (κι όποιος φταίει το Θεό ξυπνά...) και στο δικό μας «Καίγομαι και σιγολιώνω» (μίλησέ μου δε σε φίλησα ποτέ μου, τι καημός…). Εκπληκτική η Ερωφίλη και ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ο Νίκος Κουρουπάκης. Ήταν, για μένα, η αποκάλυψη της χτεσινής βραδιάς. Μέγας ερμηνευτής. Κορυφαίος. Μεγαλειώδης. Τραγούδησε το "Θεός αν είναι" έτσι όπως δεν το ’χα ξανακούσει μέχρι τώρα... Μπράβο του. Μπράβο τους. Με οδηγό την αλήθεια της τέχνης τους, μας ταξίδεψαν σε μέρη αγιασμένα από τη γραφή της Λίνας Νικολακοπούλου… Απ’ της ψυχής της το φως το αβασίλευτο…
Το δεύτερο μέρος του προγράμματος είχε και Λοΐζο και Σαββόπουλο και Μάλαμα και Κραουνάκη… Αυτή η νύχτα μένει... Αυτή η νύχτα θα μείνει…
Η βραδιά έκλεισε με την «Τριανταφυλλιά του κόσμου» και πάλι σε στίχους της Λίνας… να λειτουργούν μονάχοι οι μοναχοί… νέοι σα θεοί… όσοι αγαπούν να μην…
Όταν βγήκα, έξω είχε υγρασία και κρύο…

4 Οκτ 2008

Το ΤΡΙΦΩΝΟ στα Ιωάννινα (1)

Σάββατο 4 Οκτώβρη μήνα, μεσημέρι… Με βροχή… Στη στοά του «Ορφέα»… Στο δισκοπωλείο «Giorgio»… Το Τρίφωνο ήταν εκεί.. Ο Δημήτρης Υφαντής, η Ερωφίλη και ο Νίκος Κουρουπάκης… Εκεί κι εμείς… Οι φίλοι των παιδιών… Οι φίλοι των τραγουδιών τους… Δεν ήταν ακριβώς μια «επίσημη» παρουσίαση της πρόσφατης δουλειάς τους «Προσοχή Τρίφωνο»… Ήταν μια ευκαιρία συνάντησης, γνωριμίας, ένα σφίξιμο χεριού… Μιλήσαμε και τους ακούσαμε… Ακούσαμε το Τρίφωνο να τραγουδά… «Το πάρτυ», «Δι' ευχών», «Να μ’ αγαπάς», όλα σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, που τους… ανέλαβε εδώ και λίγο καιρό και τους χάρισε τους «ακριβούς» της στίχους και τους ετοιμάζει το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουν σε λίγες μέρες σε αθηναϊκή σκηνή και θα ’ναι δίπλα τους να τους δίνει δύναμη και να παίρνει απ’ τη θετική τους ενέργεια, τη σεμνότητα, την καθαρότητα των προθέσεων και την έντιμη στάση τους απέναντι στην τέχνη του τραγουδιού…
Ήταν ωραία.. Ζεστά… Φιλικά…
Όταν βγήκα, έξω έβρεχε…

2 Οκτ 2008

τη βροχή

Αγαπάω τη βροχή,
αγαπάω τη βροχή
και τα τραγούδια
που μιλάνε για αλήτες...


Οι στίχοι του Αλέξανδρου Δήμα από το τραγούδι της Αρλέτας "Αγαπάω τη βροχή" στο δίσκο της "Εκτός έδρας" με τη Σοφία Βόσσου...
Βρέχει απ' το πρωί εδώ... Κι επειδή το τραγούδι γυρίζει επίμονα στο μυαλό μου, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας δυο στίχους του...


Το ΤΡΙΦΩΝΟ στα Ιωάννινα


Το ΤΡΙΦΩΝΟ live στα Ιωάννινα...

Κυριακή 5 Οκτώβρη στις 22.00 το βράδυ στο "My House"...

Μια μέρα πριν, το Σάββατο 4 Οκτώβρη στις 12.00 το μεσημέρι στο δισκοπωλείο "Giorgio" θα γίνει η παρουσίαση του άλμπουμ "ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΡΙΦΩΝΟ"...