Δεύτεροι «Χαιρετισμοί»…

Δεύτεροι «Χαιρετισμοί»… Στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου («εις Κοπάνους»)… Κατ’ έθιμον… Παλαιό… Απόγευμα Παρασκευής… «Φως ιλαρόν»… «Φωνές αισίαιας»… Ψυχές και σώματα… Που περιμένουν την Άνοιξη… Μαζί με την Ανάσταση…
Μπαίνει στην εκκλησία, προτού να έρθουν οι άλλοι πιστοί… Μισοσκόταδο… Του αρέσουν οι άδειες από κόσμο εκκλησίες, δεν ξέρει γιατί, δεν επιθυμεί να ξέρει, μάλλον…
Η εικόνα της Παναγίας ακουμπισμένη, «ξαπλωμένη» θαρρείς, στο προσκυνητάρι, με το κατάλευκο σεντόνι ριγμένο πάνω του… Την ασπάζεται ερωτικά… Αφήνει στο πάνω μέρος της εικόνας δύο λευκά τριαντάφυλλα... Τα υπόλοιπα, τα απέθεσε λίγο πριν, στα μνήματα των προσφιλών κεκοιμημένων…
Πιάνει μιαν άκρη, πίσω από το δεξιό κίονα… Περιμένει… Τι; Κοιτάζει το ασημένιο καντήλι της Παναγίας στο τέμπλο… Μισόσβηστο… Θέλει λάδι… Ψάχνει… Το μπουκάλι ξεχασμένο κάτω απ’ την εικόνα… Γεμίζει την κούπα του καντηλιού και επιστρέφει, ξανά, στη θέση του… Με αίσθημα ενοχής, σαν μικρό παιδί, που λες κι έκανε αταξία… Δεν τον είδε κανείς…
Στον εξοχικό ναό μπαίνουν οι πρώτοι πιστοί... Τρεις γυναίκες μεσήλικες, χωλή η μία κι ένας νεαρός με φωτεινό πρόσωπο και με μαλλιά μακριά, που στέκεται μπροστά του… Ο παπάς, με φόρα, ανοίγει την πόρτα του ιερού, φορά επιτραχήλιο… «Ευλογητός»... «Χαίρε»... «Αλληλούια»...
Θα επιστρέψει με τα πόδια...