Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στα «Νέα»

Έξι χρόνια μετά το «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή», ο 39χρονος (πλέον) Αλκίνοος Ιωαννίδης καταθέτει το απόσταγμα μιας διαδρομής που είναι εμφανές ότι τον έχει αλλάξει: η «Νεροποντή» του με 15 νέα κομμάτια (σε δικούς του στίχους και μουσική) αφήνεται ελεύθερη να συνδέσει τη λόγια μουσική με παραδοσιακά μοτίβα, το χατζιδακικό ύφος με το ροκ, τη σύνθετη (έντεχνη) φόρμα με την απλή απαγγελία, τη μουσική των στίχων με τη μουσική. Δίσκος εκτός... δισκογραφικής μόδας. Στην πρώτη ακρόαση παίρνεις απλώς μια μυρωδιά...
Όλα δείχνουν ότι στα χρόνια που μεσολάβησαν από τον «Προσκυνητή» του, ο χρόνος έγραφε υπέρ του... «Σίγουρα συνέβησαν πολλά μέσα σ΄ αυτά τα έξι χρόνια», λέει. «Κατ΄ αρχήν απέκτησα δύο παιδιά».
Ο έφηβος με την αλογοουρά ζει σήμερα εντός σχεδίου πόλεως, έχει οικιακό στούντιο (όπου πειραματίζεται και γράφει μουσική) και μαζί με την τετραμελή οικογένεια του (δύο μικρές κόρες δυόμισι ετών και πεντέμισι μηνών) απολαμβάνει τις χαρές μια δεμένης οικογενειακής ζωής. Μιας οικογενειακής ζωής μετά... μουσικής. «Δεν έχω την αίσθηση ότι έχω λείψει πολύ απ΄ τον χώρο», λέει. «Ταξίδεψα πολύ, μελέτησα πολύ, ασχολήθηκα πολύ με την ορχηστική μουσική». Δύο χρόνια δούλεψε τη «Νεροποντή του», δύο χρόνια και κάτι- σχεδόν όσο είναι και η ηλικία της μεγάλης του κόρης.

Σε περίοδο «πλήρους ζωής» μπορείς και γράφεις; Δεν προτιμάς να ζήσεις;
Η αλήθεια είναι ότι γράφω πάντα, όταν η ζωή απουσιάζει. Γράφω όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απ΄ αυτό.

Άρα και σε πολύ γεμάτες περιόδους, υπάρχει ένα κομμάτι μας που μένει ανικανοποίητο;
Μα δεν πιστεύω ότι η έμπνευση έρχεται μέσα στον μεγάλο πόνο ή στη μεγάλη χαρά. Σε περιόδους μεγάλου πόνου, δεν μπόρεσα ποτέ να γράψω τίποτα. Μάλλον η χαρά και ο πόνος σου δίνουν τροφή για αργότερα.

Πάντα ήσουν συνδεδεμένος με μια εφηβεία... Αλλά πλησιάζεις τα 40...
Είναι η φάτσα μου έτσι. Δεν βοηθάει να με πάρουν στα σοβαρά.

Σε ενοχλεί που κάποτε θα δεις το μαλλί σου να ασπρίζει;
Όχι βέβαια. Καλό είναι να φαίνεται ο χρόνος πάνω μας... Αλλιώς θα μας καταλάβαινε απότομα και θα ήταν μια φρίκη... Τώρα όλα έρχονται σιγά σιγά μέσα από μια φιλική αναγνώριση. Βλέπω τεράστια ομορφιά στους μεγάλους ανθρώπους- μουσικούς μεγάλης ηλικίας που έρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου και είναι συγκλονιστικοί και εξαιρετικά ερωτικοί. Και τους συναδέλφους μου βλέπω να μεγαλώνουν, μας βλέπω μέσα στα πούλμαν να γυρίζουμε την Ελλάδα κι αισθάνομαι σαν σε σχολική εκδρομή.

Στίχος (από το τραγούδι «Πατρίδα»): «... εδώ στην άσχημη πόλη που απ΄ την ανάγκη κρατιέται/ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπας ζητάει...»
Δεν καταγγέλλω. Μια πραγματικότητα καταγράφω. Δεν πιστεύω να διαφωνεί κανείς... Γι΄ αυτό υπήρξε κι αυτό το ξέσπασμα (τον Δεκέμβρη). Έχουμε ένα κράτος που μας δολοφονεί καθημερινά με χίλιους τρόπους. Που δεν μας εξασφαλίζει τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Όλη αυτή η οργή εκφράστηκε όπως εκφράστηκε- πώς θα μπορούσε να εκφραστεί αλλιώς; Ας μας κάνουν μια πρόταση...

ΙΝFΟ
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης θα είναι από την Παρασκευή στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (Λ. Συγγρού 143, τηλ. 210-9316.104). Μαζί του οι Σταύρος Λάντσιας, Γιώργος Καλούδης και Μιχάλης Καπηλίδης.

Ουσία, όχι στυλ: σε κάθε νέα μου δουλειά, με απασχολεί να υπάρχει μια ενιαία κλωστή που να συνδέει τα πράγματα κι ας φαίνονται σε πρώτη φάση εντελώς αλλοπρόσαλλα μεταξύ τους. Δεν με ενδιαφέρει το στυλ. Με ενδιαφέρει η ουσία. Γιατί κι εγώ κάπως έτσι ακούω μουσική. Από τη μία μπορεί να ακούω Σνίτκε και από την άλλη Red Ηot Chili Ρeppers. Και καπάκι Ψαραντώνη.

Εμφανίσεις: έπειτα από δύο χρόνια στούντιο νιώθω ότι έρχεται η στιγμή να ζήσω το όλο πράγμα. Πολύ λυτρωτικό.

Φασαρία: διέκοψα το πρώτο τραγούδι και είπα όσοι θέλουν να φύγουν, ότι αναλαμβάνω εγώ να τους επιστραφούν τα χρήματά τους. Κι εγώ ντρέπομαι πολύ να τα λέω αυτά, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Όχι γιατί αισθάνομαι ότι κάνω τη μεγάλη τέχνη, αλλά γιατί ό,τι και να κάνει εκείνη τη στιγμή κανείς, είτε μικρό είτε μεγάλο, χρειάζεται λίγη συγκέντρωση.

Tα γεγονότα του Δεκεμβρίου: μια συσσωρευμένη οργή που βγήκε αυθόρμητα και χωρίς να κατευθύνεται από κόμματα. Το είδα με μεγάλη χαρά. Είναι μια αισιόδοξη στιγμή, μια στιγμή που θα περάσει και στη μνήμη της νεώτερης γενιάς.

Ίντερνετ: δεν είμαι και πολύ επικοινωνιακός. Και με τους φίλους μου δεν τηλεφωνιέμαι πολύ τακτικά...