Τη Βικτωρία Ταγκούλη την είδα και την άκουσα για πρώτη φορά στο θέατρο «Χώρα», όταν ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη «Σπείρα - Σπείρα» παρουσίαζε την παράσταση «Όλοι μαύρα κι ένα πιάνο», ένα «θέαμα τραγουδιών με υπόθεση». Ο Κραουνάκης τη σύστηνε ως εξής: «Η βελούδινη Βικτωρία είναι λυρική τραγουδίστρια και καθηγήτρια φωνητικής». Ξεχώριζε!Από τότε πέρασαν δέκα χρόνια, το πείραμα του Κραουνάκη με τους νέους καλλιτέχνες πέτυχε, η «Σπείρα» στάθηκε για τα καλά στα πόδια της, απέκτησε φανατικούς θαυμαστές και έπεισε ακόμα και τους πιο δύσπιστους ότι αποτελεί, πια, μια υπολογίσιμη ομάδα στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Κι όλα αυτά, μετά από σκληρή δουλειά και επίπονη μαθητεία δίπλα στο μέγα Κραουνάκη. Δύο από τα παιδιά της «Σπείρας», δύο από τα «παιδιά» του Κραουνάκη, συναντιούνται τώρα σ’ ένα cd με τον τίτλο «(α)», στο οποίο η Βικτωρία Ταγκούλη ερμηνεύει έντεκα τραγούδια του Χρήστου Θεοδώρου.
Ακούγοντας τα τραγούδια ένα προς ένα δημιουργήθηκε στην ψυχή μου ένα σπάνιο αίσθημα ευφορίας και κάθαρσης. Ένα αίσθημα πληρότητας. Από το «(α)» δεν πετάς τίποτα. Από το πρώτο –a capella- τραγούδι μέχρι το τελευταίο, όλα έχουν λόγο ύπαρξης. Και θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτό που αναφέρεται παραπάνω, στο δελτίο τύπου, ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν πρέπει να λείπει από τη δισκοθήκη σας!
Στο υλικό υπάρχουν ακόμα «Τα γιασεμιά», που τα πρωτακούσαμε το 2005 στην έκδοση την αφιερωμένη στον Κωστή Παλαμά «Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ», το ποίημα του Λαπαθιώτη «Κι έπινα μέσα απ’ τα χείλια σου» και «Ο μπάρμπας μου ο Παναγής» σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου σε μια νέα μελοποίηση.
Η Βικτωρία Ταγκούλη με την πρώτη της προσωπική παρουσία στη δισκογραφία κατατάσσεται ανεπιφύλακτα στις μεγάλες λυρικές μας ερμηνεύτριες και ο Χρήστος Θεοδώρου δείχνει ότι και σπουδαίο συνθετικό ταλέντο διαθέτει και καλλιτεχνικό αισθητήριο. Τους εύχομαι, από καρδιάς, καλό δρόμο…
Μπράβο τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου