Τι δώρο να σου φέρω στην ανάσταση
τα πλούτη δηλητήριο χρόνια τα ‘πιαμε
μια προσευχή θα κάνω μια παράκληση
συγχώρα μου τ’ ανθρώπινα κι αγάπα με.
Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι
μέτρα τα νεκρά τ’ αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι
γύρω άδειος ουρανός.
Η ζωή γυμνούς μας φέρνει
και μας παίρνει μ’ άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει
όλα τ’ άλλα είναι καπνός.
Με παίρνουνε οι δρόμοι και με σέρνουνε
τυφλό πουλί που φτερουγά στην άβυσσο
οι ώρες της αγάπης μόνο μένουνε
να βρω δυο μέτρα ήλιο και παράδεισο.
Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι
μέτρα τα νεκρά τ’ αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι
γύρω άδειος ουρανός.
Η ζωή γυμνούς μας φέρνει
και μας παίρνει μ’ άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει
όλα τ’ άλλα είναι καπνός.
Οι στίχοι ανήκουν στη στιχουργό Σώτια Τσώτου. Δε μετέχει της "αγοράς", αλλά η στιχουργική της αξία, όλα αυτά τα χρόνια, παραμένει σταθερή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου