Ακόμα κι αν έχουν λυγίσει οι αντοχές μας… Ακόμα κι αν έχει κουραστεί η υπομονή μας… Ακόμα κι αν έχουν «κοντύνει» οι ανάσες μας… Ένα είναι σίγουρο… Ότι μια νεαρή άνοιξη, ολόφωτη, μας περιμένει… Και ότι η ευτυχία θα υπακούσει, αυτή τη φορά, στα δικά μας κελεύσματα. Σαν το πιστό σκυλί στα πόδια του αφέντη του…
1 σχόλιο:
Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα 'ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε..
Δημοσίευση σχολίου