"λόγια του χιονιού..."

Μάνα τον έρωτα
τον επήρα για άνθρωπο καλό
μάγο, ταχυδακτυλουργό
που μ’ ένα κάμωμά του αργό
στο λαιμό μου βύθισε
έν’ ατσάλινο σπαθί
κι έτσι ακίνητος
κι ασυγκίνητος μαζί…

Μου 'δειχνε με τόση αρχοντιά
μες στα μάτια τ’ άπειρο
κι ύστερα με βιάση καμιά
μ’ έπιασε λιγοθυμιά
άρχισαν του γάμου οι σκοποί
και ύψωσε τη λάμα του
έσμιξε ο ουρανός κι η αστραπή
νιότη όμορφη…

Μάνα τον έρωτα
τον επήρες για άνθρωπο κι εσύ
κι έμεινε η θέση του χρυσή
σε μαξιλάρι θαλασσί
Κυριακή απόγευμα
τον περίμενες να ’ρθει
κι ας με χτένιζες
κάποιο ατένιζες σπαθί…

Κοίταζες με τόση αρχοντιά
μες στα μάτια τ’ άπειρο
κι έπειτα με βιάση καμιά
έσπαγες την ερημιά
σαν το δέντρο που ’χε κοπεί
άκουγα το κλάμα σου
λόγια του χιονιού σου ’χε πει
γεια σου όμορφη.

"Μάγος έρωτας" στους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου για το τραγούδι του Γιάννη Σπάθα με το Βασίλη Λέκκα (cd "Σπινθήρας").

Μάγος έρωτας... Σας έχει τύχει;