Τα καράβια πάντα με πονάγανε. Όταν με πηγαίνανε κι όταν με γυρίζανε.
Κράταγες ένα κουτί γλυκά. Όταν μπήκες στο τζιπ, τ’ άφησες στα πόδια μου.
Χαράματα στις τέσσερις. Η μια κουβέρτα βρέθηκε στο πάτωμα.
Το βραδάκι στην Πειραϊκή, μ’ ακριβά αρώματα και δυο άντρες με φίνα ρούχα...
Κράταγες ένα κουτί γλυκά. Όταν μπήκες στο τζιπ, τ’ άφησες στα πόδια μου.
Χαράματα στις τέσσερις. Η μια κουβέρτα βρέθηκε στο πάτωμα.
Το βραδάκι στην Πειραϊκή, μ’ ακριβά αρώματα και δυο άντρες με φίνα ρούχα...
Περπατάω σέρνοντας απ’ το πόδι κάτι μέρες που περάσανε.
Κάνω φασαρία ακόμα κι όταν δεν κουνιέμαι.
Τα γράμματά μου μπάζουν αέρα από παντού...
Κάνω φασαρία ακόμα κι όταν δεν κουνιέμαι.
Τα γράμματά μου μπάζουν αέρα από παντού...
Λίνα Νικολακοπούλου
1 σχόλιο:
Κάτι μου είπε.. Κάτι του είπα..
παρουσία ξένης μέρας
και με χτύπησε ο αγέρας..
Ζεϊμπέκικα, χασάπικα..
Φυστίκια σέρνω αράπικα
απ' το πρωί
στη συμβολή της Κοραή..
Δημοσίευση σχολίου