"που δυο ψυχές..."

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα
πότε άκρη της αβύσσου.
Κάτι κυνηγώ
σαν το ναυαγό
τα χρόνια μου
σεντόνια μου
τσιγάρα να τα σβήσω.

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές
δε βρήκαν καταφύγιο.
Κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι
και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.

Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα
μες στη λασπουριά
μαύρος μάγκας ο καιρός
και μαύρο φίδι.
Μου ’γνεφε η καρδιά
πάρε μυρουδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται
και ζήσε το ταξίδι.

Έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης...

(Η φωτογραφία είναι από την ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου "Αυτή η νύχτα μένει")