Δέκα τραγούδια, σαν σελίδες ημερολογίου μιας γυναίκας που καταγράφει πυρετωδώς μελαγχολικές σκέψεις για χαμένες προοπτικές. Και σε αντιδιαστολή, μουσικές που δεν θρηνούν, αλλά έχουν πότε κάτι από την αργεντίνικη χαρμολύπη ενός τάνγκο, πότε τη φόρα της σκηνής της Βαρκελώνης και τον ήχο ενός μπαντονεόν, πότε ένα ακορντεόν σε μια πιο ελληνική μελωδική εκδοχή και πότε την εφευρετικότητα του ρυθμού που συνοδεύει μια ελληνική απόπειρα slam poetry, της ποίησης, δηλαδή, που εξασκούν αυτοσχέδια στα κλαμπ όσοι σύγχρονοι ραψωδοί εξερευνούν τις ποιητικές αντοχές του χιπ χοπ.Δηλαδή; Ο νέος δίσκος της Χαρούλας Αλεξίου λέγεται «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι», έρχεται από την εταιρεία της (Estia) στις 9 Νοεμβρίου, τρία χρόνια μετά το τελευταίο της άλμπουμ («Βύσσινο και Νεράντζι»), έχει την εξομολογητική διάθεση της «Οδού Νεφέλης '88», αλλά και τη νεανική ορμή και τις ιδέες του Μάνου Θεοφίλου, που ανέλαβε την παραγωγή στην καινούργια δουλειά της μητέρας του.
Προφανώς έτσι πείστηκε η Αλεξίου να τολμήσει να συμπεριλάβει ένα δικό της χιπ χοπ. Το «Μεγάλωσα» είναι το πιο προσωπικό κομμάτι ενός ούτως ή άλλως αυτοβιογραφικού δίσκου. Αλλά αντί να έχει τη συνήθη αφηγηματική καταγγελτικότητα του χιπ χοπ, δανείζεται από τη δημιουργό του τη χροιά μιας μη αναστρέψιμης, μελαγχολικής διαπίστωσης: «Μεγάλωσα / Με αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας / Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί / Εμείς; Άλλο εμείς, Άλλοι εμείς (...)».
Δεν είναι η μόνη καινοτομία στον δίσκο της Χαρούλας. Τραγουδάει «Σήμερα κλαίω, αύριο γελώ» πάνω στο μουσικό θέμα του Γκουστάβο Σανταολάγια για τα «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας». Αποδίδει ως «Γύρνα εκεί που αγαπάς» το τραγούδι «Als ich fortging» του Γερμανού Dirk Michaelis. Και κάνει «Κρυμμένη αγάπη» το ιταλικό «Amore annascunnuto» των Bruno Coulais και Philippe Fragione.
Ένα μόνο τραγούδι δεν έχει τη δική της συμμετοχή στη δημιουργία. Είναι το «Ραντεβού» του νέου τραγουδοποιού Μιχάλη Τούμπουρου. Στην ομάδα των συνεργατών της και ο Μανόλης Φάμελλος με τους Muvrini, που συνυπογράφουν μαζί της μελωδία και ερμηνεία αντίστοιχα στο «Μυστικό», όπως και ο Παναγιώτης Τσεβάς, συνδημιουργός στο «Έφυγα». Αυτά ως προς τη μουσική.
Οι στίχοι είναι όλοι δικοί της και σχεδόν όλοι προϋπήρξαν ως έμμετρα κείμενα που «δεν είχαν την πρόθεση να γίνουν τραγούδια. Τα είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο...», διευκρίνισε χθες στην προακρόαση του δίσκου.
Όσο για το «κλίμα», είναι συνεπές στη λυρική μελαγχολία της Αλεξίου. «Έχει, παραδέχτηκε, μια μαυρίλα. Ξεκίνησε με την ελπίδα να βγει στην πορεία και λίγο άσπρο. Δεν ξέρω αν βγήκε... Αλλά δεν φοβάμαι τη μαυρίλα. Έχουμε φάει πολλά smile, be happy και be well στη μάπα. Ε, δεν είναι αλήθεια. Κι ύστερα, τι θα κάναμε χωρίς το "μαύρο" μας;», είπε δικαιολογώντας και την αρχική της σκέψη να βαφτίσει τον δίσκο «Μαύρο-Ασπρο».
Φρένο στο μαύρο, αλλά και στη διάθεση της Χαρούλας να παρατείνει τον χρόνο της στο στούντιο («ο δημιουργός έχει πάντα ανασφάλεια...», εξήγησε), της έβαλε ο γιος της. «Μαλώσαμε πολύ», παραδέχτηκαν οι δυο τους γελώντας. Τελικά επικράτησε η δική του άποψη που ήταν και υπέρ του δικού της «αρχικού ενστίκτου» και υπέρ της δικής του πρόθεσης η μελωδική γραμμή να αφορά ακόμα περισσότερους νέους ακροατές. Με μουσικές πινελιές που παραπέμπουν σε Gotan Project ή Bajofondo, με τη συμβολή του Σανταολάγια ή με τη φωνή των Muvrini, ο δίσκος ανοίγεται στο νέο ήχο, χωρίς αυτό να σημαίνει πλήρη υποχώρηση της ελληνικής μπαλάντας που εκπροσωπεί η Αλεξίου. Γι' αυτό λοιπόν μπορεί κι εκείνη πιο ήσυχη να δηλώνει πρόθυμη και για άλλους πειραματισμούς.
Με το υλικό του καινούργιου της δίσκου θα δώσει συναυλία στις 23 Ιανουαρίου στο «Παλλάς». Κατά τα άλλα, θα απέχει από τις σκηνές. Γιατί μπορεί να υπερασπίζεται τη μουσική «μαυρίλα», αλλά όχι και τη μουσική νύχτα: «Αν μου λείπει η νύχτα; Δεν είστε με τα καλά σας...».
(Από την «Ελευθεροτυπία»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου