Πάνε πολλά χρόνια... Όταν είχε δημοσιευτεί στις σελίδες απογευματινής αθηναϊκής εφημερίδας η είδηση για μια σειρά καλοκαιρινών συναυλιών της Βίκυς Μοσχολιού σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Ανάμεσά τους και τα Γιάννινα.Πέταξα από τη χαρά μου. Την αναζήτησα αμέσως. Βρήκα το τηλέφωνο της Βίκυς Μοσχολιού από το Γιώργο Παπαστεφάνου και τηλεφώνησα σπίτι της. Μίλησα με την κυρία Αρετή, στενή συνεργάτη και φύλακα άγγελο της Μοσχολιού μέχρι το τέλος... Η φωνή της ακουγόταν στο βάθος να λέει ότι δεν έχει προγραμματιστεί εμφάνιση στα Ιωάννινα και ότι θα ήθελε πολύ να τραγουδήσει στην πόλη μας.
Έκλεισα το τηλέφωνο, με την υπόσχεση να τα πούμε, κάποια στιγμή, από κοντά. Δεν τα είπαμε…
Η αναφορά της παραπάνω ιστορίας δεν έχει, ίσως, καμιά σημασία για τους αναγνώστες της σελίδας... Είναι, όμως, το δικό μου αναμμένο κεράκι στην ολοζώντανη μνήμη της Βίκυς Μοσχολιού, που πέρασε την πόρτα του παράδεισου στις 16 Αυγούστου του 2005...
Θέλω να γράψω κι άλλα για τη φωνή που λάτρεψα... Δε χρειάζεται... Μου φτάνει που θα μου θυμίζει συνεχώς πως όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι...
4 σχόλια:
Είναι μια θεά!!!!!!!!!!
Που τραγούδησε τ' ανθρώπινα...
Και πώς τα τραγούδησε...
Η Στέλλα Βλαχογιάννη τα είπε υπέροχα πιο κάτω. Εγώ να συμπληρώσω ότι μαζί με την Αλεξίου είναι οι φωνές που πάντα θα ντύνουν -σα σάουντρακ- τη ζωή μου...
Οι φωνές τους, "Μάρκο", είναι το σάουντρακ και της δικής μου ζωής σ' όλες τις "εποχές" της...
Δημοσίευση σχολίου