Αυτός ο αγένειος φύλακαςτων ουρανών, που υπομειδιά
στο πλήρωμα και δέεται
υπέρ των καρπών της γης
και των ματιών σου,
δεν κοιμάται ποτέ.
Τα ροζ πέλματά του
περπατάνε πάνω στη θάλασσα
και γίνονται τραγούδι.
Τα φτερά του δεν άνθισαν
Ματαίως, είναι η αναπνοή μας.
Το φως που ρέει γύρω,
μέλι της ομιλίας και όνειρο.
Γιάννης Κοντός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου