30 Αυγ 2008

Ηλίας Κατσούλης

Τι κόμισε με τους στίχους του στην τέχνη του τραγουδιού ο φιλόλογος Ηλίας Κατσούλης, που έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 21 Αυγούστου; Κόμισε μιαν αύρα «λεπτή», ένα αεράκι καλοδεχούμενο σε περίοδο άπνοιας. Δεν καινοτόμησε ο 69χρονος στιχουργός, που μπήκε στο χώρο μεγάλος, στα 40 του χρόνια. Ήταν το 1984, με τους στίχους του στο τραγούδι του πρεβεζιάνου συνθέτη Νίκου Τάτση «Δεν την αντέχεις εύκολα την άνοιξη», από τον «Εμφύλιο έρωτα» της Χαρούλας Αλεξίου.
Δεν άνοιξε δρόμους ο Ηλίας Κατσούλης, δεν άλλαξε τον «ρουν» του τραγουδιού μας, δεν συγκαταλέγεται καν στους επιγόνους του Νίκου Γκάτσου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Μάνου Ελευθερίου… Αλλά;
Αλλά, κατάφερε να μην περάσει απαρατήρητος. Χάρισε στο ελληνικό τραγούδι μια ευγένεια άλλου καιρού, μια πνοή ποιητικής μελαγχολίας. Παρέμεινε μέχρι το τέλος καθαρός στις προθέσεις του και τίμιος στις ρίμες του.
Τραγούδια σε δικούς του στίχους, τα περισσότερα μελοποιημένα από τον Παντελή Θαλασσινό, έφτασαν στα χείλη του κόσμου, τραγουδήθηκαν και αγαπήθηκαν: «Καράβια χιώτικα», «Σμυρναίικα τραγούδια», «Εισιτήριο στην τσέπη σου», «Πόνος άπονος», «Κράτα για το τέλος»… Και μαζί μ’ αυτά η «Χαλκίδα», «Με τα φτερά του έρωτα», «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» και τόσα άλλα…
Τον τραγούδησαν πολλοί και εκλεκτοί: η σπουδαία Βούλα Σαββίδη, η Χαρούλα, η Δήμητρα Γαλάνη, η Γλυκερία, ο Θαλασσινός, ο Μανώλης Λιδάκης… Σημαντική είναι η εργασία του με το Νότη Μαυρουδή στο άλμπουμ «Καρτ ποστάλ», με τραγούδια για διάφορες προσωπικότητες του εγχώριου και του διεθνούς καλλιτεχνικού χώρου. Αξιομνημόνευτο παραμένει και «Το καλαντάρι» του με τον Παντελή Θαλασσινό…
Κρατώ για το τέλος, τους στίχους του Ηλία Κατσούλη από το κρυμμένο τραγούδι του Γιώργου Αρσενίδη «Το Μάη λένε πως θα βρέξει», που ερμήνευσε η Σαββίδη στη δισκογραφική της «Αλκυονίδα μέρα»…
…Θ’ αλλάζουν μήνες κι εποχές
και τις λιακάδες οι βροχές θ’ ακολουθάνε
κι αν μπαίνουν τ’ άστρα σε τροχιές
χωρίς εσένα οι εποχές το ίδιο θα ’ναι.


Αλ.

1 σχόλιο:

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

"...κατάφερε να μην περάσει απαρατήρητος. Χάρισε στο ελληνικό τραγούδι μια ευγένεια άλλου καιρού, μια πνοή ποιητικής μελαγχολίας. Παρέμεινε μέχρι το τέλος καθαρός στις προθέσεις του και τίμιος στις ρίμες του."
"ακριβά" λόγια, για "ακριβό" άνθρωπο...