Η πρώτη δισκογραφική συνεργασία της Βίκυς Μοσχολιού με το Σταμάτη Κραουνάκη έγινε στα «Σκουριασμένα χείλια», που κυκλοφόρησαν το Δεκέμβριο του 1981. «Πάμε στο σπίτι του Κραουνάκη. Εκείνος είχε φοβερό τρακ, αλλά κι εγώ δεν πήγαινα πίσω… Ευτυχώς από το πρώτο τραγούδι που μου ’παιξε στο πιάνο ο Σταμάτης με κέρδισε», θυμάται η Βίκυ Μοσχολιού.
«Όταν ήρθε να πρωτακούσει τα τραγούδια φορούσε ένα καλοκαιρινό τσίτι και δάκρυσε όταν της έπαιξα το Σε θέλω κι έχω κουραστεί…», αναφέρει με τη σειρά του ο Σταμάτης Κραουνάκης. Και συνεχίζει: «Όταν βγήκε αυτός ο δίσκος, τη μέρα που πρωτοδιαφημίστηκε από τα εβδομαδιαία σποτ της Λύρας στα ραδιόφωνα -αυτά με το “Ρολόι” του Ρωμανού για σήμα- μετά από πολλούς κόπους και αφού ο Μακράκης είχε εμφανίσει στον Πατσιφά τα τραγούδια μου με το όνομα κάποιου Χαλκίτη, εγώ είχα ένα 500άρικο κι έκλαιγα στο σπίτι μου».
Τα δώδεκα τραγούδια από τα «Σκουριασμένα χείλια»: «Κόκκινο κουμπί», «Ηλεκτρισμένα», «Έτσι κι αλλιώς», «Σε θέλω», «Σε «γύρεψα», «Επεμβαίνεις» (ντουέτο με το Γιώργο Ζαμπέτα), «Συχνότητα», «Έξω οι φωνές», «Τζετ», «Όργανο εκτελεστικό», «Πως έφυγες», «Να σου λερώνω το φιλί».
Στα «Σκουριασμένα χείλια» η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησε ένα υλικό καινούργιο, που δεν είχε καμιά σχέση με το προηγούμενο ρεπερτόριό της. Και το τραγούδησε με το ίδιο πάθος, με τον ίδιο λυγμό, με την ίδια δύναμη, με το ίδιο αίσθημα. Με μια ευλογημένη φωνή, που ραγίζει αλλά δε σπάει, που συγκινεί αλλά δε γίνεται μελό.
Το 1985, ύστερα από παραγγελία του Δευτέρου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου έγραψαν το τραγούδι «Του Αγίου Βαλεντίνου», που τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού σε ένα δίσκο 45 στροφών.
Το 1989 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Κώστα Μακεδόνα «Δεν έχω ιδέα», όπου η Βίκυ Μοσχολιού συμμετείχε με το «Σήκω παιδί μου», σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Την ίδια χρονιά, ο Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε τους στίχους στο τραγούδι «Γιαπ - Γιαπ Γιαραμάν», που τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού στον προσωπικό της δίσκο «Πιάσε κόκκινο», με τραγούδια του συντοπίτη μας συνθέτη Τάκη Μουσαφίρη.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1990, σειρά είχε η «Εφημερία» (13 Μαΐου 1990), με λόγια και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Στο δίσκο αυτό, η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησε τέσσερα τραγούδια: «Στον καιρό του ’90», μαζί με τον Κραουνάκη, «Η Γιαλαλαού», «Τσάκισα» και «Τα παλιοσαραβαλάκια», ντουέτο με το συνθέτη.
Η δεύτερη δισκογραφική συνάντηση του Σταμάτη Κραουνάκη με τη Βίκυ Μοσχολιού σ’ έναν ολοκληρωμένο δίσκο έγινε, έντεκα χρόνια μετά τα «Σκουριασμένα χείλια», στο «Καινούργιο Πράγμα». Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1992, με δέκα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους του ίδιου, του Μάνου Τσιλιμίδη και του Σωτήρη Χατζάκη σε ένα τραγούδι: «Καινούργιο πράγμα», «Γεια μας καρδιά», «Ζήσε όπως είσαι», «Γωγώ», «Ο καινούργιος χειμώνας», «Λόλα», «Πάμε για τη Λάρισα», «Τέρμα τα ντεμέκ», «Πάλι σε είδα», «Το ’χω πάρει απόφαση».
Με το «Καινούργιο πράγμα» τερματίστηκε, μάλλον βιαστικά, εκνευρισμένα και, δυστυχώς, άδοξα, η μυθική συνεργασία Μοσχολιού - Κραουνάκη. Ο δίσκος δεν είχε ιδιαίτερη εμπορική απήχηση, στην αρχή εντυπωσίασε, ενώ στη συνέχεια αγνοήθηκε. Η δισκογραφική εταιρεία αδιαφόρησε για την εν λόγω έκδοση κι, έτσι, το καινούργιο… πάλιωσε, σχεδόν, εν τη γενέσει του.
Έκτοτε, από το ’92 μέχρι το τέλος της ζωής της Βίκυς Μοσχολιού -έφυγε για το ταξίδι χωρίς γυρισμό πριν από τρία χρόνια, στις 16 Αυγούστου του 2005- οι δρόμοι τους δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ δισκογραφικά. Ίσως, τώρα, σε μια άλλη ζωή…
«Όταν ήρθε να πρωτακούσει τα τραγούδια φορούσε ένα καλοκαιρινό τσίτι και δάκρυσε όταν της έπαιξα το Σε θέλω κι έχω κουραστεί…», αναφέρει με τη σειρά του ο Σταμάτης Κραουνάκης. Και συνεχίζει: «Όταν βγήκε αυτός ο δίσκος, τη μέρα που πρωτοδιαφημίστηκε από τα εβδομαδιαία σποτ της Λύρας στα ραδιόφωνα -αυτά με το “Ρολόι” του Ρωμανού για σήμα- μετά από πολλούς κόπους και αφού ο Μακράκης είχε εμφανίσει στον Πατσιφά τα τραγούδια μου με το όνομα κάποιου Χαλκίτη, εγώ είχα ένα 500άρικο κι έκλαιγα στο σπίτι μου».
Τα δώδεκα τραγούδια από τα «Σκουριασμένα χείλια»: «Κόκκινο κουμπί», «Ηλεκτρισμένα», «Έτσι κι αλλιώς», «Σε θέλω», «Σε «γύρεψα», «Επεμβαίνεις» (ντουέτο με το Γιώργο Ζαμπέτα), «Συχνότητα», «Έξω οι φωνές», «Τζετ», «Όργανο εκτελεστικό», «Πως έφυγες», «Να σου λερώνω το φιλί».
Στα «Σκουριασμένα χείλια» η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησε ένα υλικό καινούργιο, που δεν είχε καμιά σχέση με το προηγούμενο ρεπερτόριό της. Και το τραγούδησε με το ίδιο πάθος, με τον ίδιο λυγμό, με την ίδια δύναμη, με το ίδιο αίσθημα. Με μια ευλογημένη φωνή, που ραγίζει αλλά δε σπάει, που συγκινεί αλλά δε γίνεται μελό.
Το 1985, ύστερα από παραγγελία του Δευτέρου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου έγραψαν το τραγούδι «Του Αγίου Βαλεντίνου», που τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού σε ένα δίσκο 45 στροφών.
Το 1989 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Κώστα Μακεδόνα «Δεν έχω ιδέα», όπου η Βίκυ Μοσχολιού συμμετείχε με το «Σήκω παιδί μου», σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Την ίδια χρονιά, ο Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε τους στίχους στο τραγούδι «Γιαπ - Γιαπ Γιαραμάν», που τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού στον προσωπικό της δίσκο «Πιάσε κόκκινο», με τραγούδια του συντοπίτη μας συνθέτη Τάκη Μουσαφίρη.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1990, σειρά είχε η «Εφημερία» (13 Μαΐου 1990), με λόγια και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Στο δίσκο αυτό, η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησε τέσσερα τραγούδια: «Στον καιρό του ’90», μαζί με τον Κραουνάκη, «Η Γιαλαλαού», «Τσάκισα» και «Τα παλιοσαραβαλάκια», ντουέτο με το συνθέτη.
Η δεύτερη δισκογραφική συνάντηση του Σταμάτη Κραουνάκη με τη Βίκυ Μοσχολιού σ’ έναν ολοκληρωμένο δίσκο έγινε, έντεκα χρόνια μετά τα «Σκουριασμένα χείλια», στο «Καινούργιο Πράγμα». Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1992, με δέκα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους του ίδιου, του Μάνου Τσιλιμίδη και του Σωτήρη Χατζάκη σε ένα τραγούδι: «Καινούργιο πράγμα», «Γεια μας καρδιά», «Ζήσε όπως είσαι», «Γωγώ», «Ο καινούργιος χειμώνας», «Λόλα», «Πάμε για τη Λάρισα», «Τέρμα τα ντεμέκ», «Πάλι σε είδα», «Το ’χω πάρει απόφαση».
Με το «Καινούργιο πράγμα» τερματίστηκε, μάλλον βιαστικά, εκνευρισμένα και, δυστυχώς, άδοξα, η μυθική συνεργασία Μοσχολιού - Κραουνάκη. Ο δίσκος δεν είχε ιδιαίτερη εμπορική απήχηση, στην αρχή εντυπωσίασε, ενώ στη συνέχεια αγνοήθηκε. Η δισκογραφική εταιρεία αδιαφόρησε για την εν λόγω έκδοση κι, έτσι, το καινούργιο… πάλιωσε, σχεδόν, εν τη γενέσει του.
Έκτοτε, από το ’92 μέχρι το τέλος της ζωής της Βίκυς Μοσχολιού -έφυγε για το ταξίδι χωρίς γυρισμό πριν από τρία χρόνια, στις 16 Αυγούστου του 2005- οι δρόμοι τους δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ δισκογραφικά. Ίσως, τώρα, σε μια άλλη ζωή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου