"Αγάπη μου είμαστε ένοχοι..."

Κάστρο χαμηλό
στην άμμο επάνω την υγρή
νύχτα το πουλώ
και λέω στο κύμα:
κάντο γη.

Βότσαλα γυμνά
για να ’ρθει ο κόσμος διακοπές
κι ύστερα αρχινά
και βγάζει η θάλασσα σιωπές.

Αγάπη μου είμαστε ένοχοι
αγάπη μου
και λίγοι
κι η νύχτα η πανέμορφη
λεφτά ζητάει να φύγει.

Γόνατα βαριά
στη γέννα του άσπρου φεγγαριού
μέσα μου σκουριά
κι εκείνη η γεύση του σταριού.

Έναστρος γκρεμός
για να γκρεμίζεται η βραδιά
κι έγειρ’ ο λαιμός
σ’ ένα τραπέζι καρυδιάς.

Η Λίνα Νικολακοπούλου έγραψε τους στίχους στο «Κάστρο» του Σταμάτη Κραουνάκη, που τραγούδησε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο δίσκο «Ανθρώπων έργα*» (1993).
Ανθρώπων έργα, πάθη, αισθήματα, ζητούμενα, αδιέξοδα. Ανθρώπων, φθορές, εξομολογήσεις, διαθέσεις, αναμνήσεις. Ανθρώπων ανάσες, αντοχές, αγωνίες. Με τη φωνή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη να φτάνει σε ακραία και οριακά σημεία ερμηνείας των τραγουδιών του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου, που αναφέρει σχετικά:
«Στο “Ανθρώπων Έργα” καταθέτω ό,τι είναι η μοίρα που έχουμε ορίσει εμείς για μας, γιατί είναι ελάχιστα τα πράγματα που ξέρουμε και κάνουμε τη ζωή μας μαρτυρική, επειδή δεν ξέρουμε.
Όμως, συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι όσο δυνατοί κι αν είμαστε, είμαστε κι αδύναμοι όλοι μας στην προσπάθεια που κάνουμε».

*Τα έντεκα τραγούδια του δίσκου:
Δερβίσης
Ανθρώπων Έργα
Τα Λαϊκά
Κάστρο
Υπερωκεάνιο
Γάτος
Τα 2 Παλτά
Η Δουλειά
Το Σίδερο
Βράχος
Αράχνη

Ακούστε πως τραγούδησε ο Σταμάτης Κραουνάκης το "Κάστρο" στον "Ιανό"... Θα το βρείτε στο cd του "Πόσο σ' αγαπώ"... «Γι’ αυτό το “Κάστρο” έγιναν όλα», μου είχε πει πριν χρόνια... Ξέρει εκείνος...