Κι αυτό για τη Φλέρυ...

Πριν εικοσιένα χρόνια - τα φοιτητικά - πηγαίνω με φίλους στο Καφεθέατρο της οδού Κοδριγκτώνος στην Αθήνα για ν’ ακούσουμε σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις της την Φλέρυ Νταντωνάκη. Την ιέρεια του Μεγάλου Ερωτικού Μάνου Χατζιδάκι. Τότε δεν είχα ακόμη πολυσυνειδητοποιήσει την τεράστια σημασία αυτής της γυναίκας – μύθου. Καθίσαμε πολύ κοντά στη μικρή σκηνή, πριν ακόμα αρχίσει το πρόγραμμα, και αμέσως έπεσε το μάτι μου σ’ ένα βιβλίο που ήταν πάνω σε μια καρέκλα: Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Κατάλαβα ότι ήταν το ανάγνωσμα της Φλέρυς εκείνο τον καιρό. Αναζητούσε ως μαινάδα το νόημα, την ύπαρξη, τη λύτρωση. Γι’ αυτό και όταν την άκουσα να τραγουδάει εκστατικά το «Καίγομαι, ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά» του Σταύρου Ξαρχάκου από το Ρεμπέτικο, είπα ότι αυτό το πλάσμα είναι απ’ αλλού φερμένο. Και «το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι…» (Ελύτης).Κι αυτή, η της Ελευθερίας επώνυμος, ερχόταν από πολύ μακριά και πήγαινε ολοταχώς στο άβατο, όπου τρέλα και τέχνη είναι ένα και το αυτό. Ζωή και θάνατος. Το εδώ και το επέκεινα, ένα.

Γι’ αυτό η Φλέρυ ήταν η μόνη που θα μπορούσε να ψάλλει τα Λειτουργικά του Χατζιδάκι. Έξι ρεμπέτικα – λαϊκές ζωγραφιές, πέντε τραγούδια από τον «Καπετάν Μιχάλη» ως ερωτικός άνεμος, δυο μινιατούρες από την «Εποχή της Μελισσάνθης» - χαρακτικά ψυχής, η θανατερή «Πέτρα» από το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλλο και το «Μαγικό χαλί» της Ανατολής από το «Τοπ Καπί».Κι αυτά τα Λειτουργικά τα έψαλε η Φλέρυ Νταντωνάκη στο σπίτι του Χατζιδάκι το 1970 στη Νέα Υόρκη. Αυτή είναι η ηχογράφηση που έχουμε. Πρόβες.Γι’ αυτό κι ο Χατζιδάκις γράφει στο εσώφυλλο του δίσκου: "Η Φλέρυ είναι ανεπανάληπτη και όταν δοκιμάζει. Δεν σκέφτεται το κοινό. Σκέφτεται τον απόλυτο έλεγχο της φωνής της. Και δίνεται ολόκληρη σε αυτό το κυνήγι της τελειότητας. Για μια ακριβή μουσική που πηγάζει τόσο από τα Ρεμπέτικα όσο και από τα δικά μου τραγούδια.Της είχα πει πως μια αληθινή τραγουδίστρια περιέχει την τεχνική τελειότητα της Σβάρτσκοπφ και την γήινη αμεσότητα της Νίνου και η Φλέρυ, στο ντοκουμέντο αυτό αποδεικνύει περίτρανα πως είναι μια αληθινή τραγουδίστρια".Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την αναχώρηση της Φλέρυς για την αιωνιότητα, σκέπτομαι πόσο τραγική υπήρξε η προσωπική της διαδρομή. Ίσως, όμως, γι’ αυτό μας άφησε ψήγματα χρυσού, που όσο περνάει ο καιρός λάμπουν περισσότερο εντός μας, για να μας δείχνουν το μέτρο του αληθινού βίου σε καιρούς ψεύτικους και κάλπικους…

Από το εξαιρετικό blog του Παναγιώτη Ανδριόπουλου panagiotisandriopoulos.blogspot.com. Όχι ως ανταπόδοση στη δική του αφιέρωση, αλλά ως δικό μου αντίδωρο... Ως μια ακόμα συνοδοιπορία στη δική του ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ...