Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιουνίου του 1994, ημέρα Τετάρτη…
Από το προσωπικό μου ημερολόγιο της μνήμης…
Από το προσωπικό μου ημερολόγιο της μνήμης…
Εξεταστική Ιουνίου, στο κτίριο της οδού Δομπόλη… Εκείνο το ζεστό απόγευμα, θυμάμαι, γράφαμε εξετάσεις σ’ ένα μάθημα της νεότερης ιστορίας, που δίδασκε η αείμνηστη καθηγήτρια Ελευθερία Νικολαΐδου… Η οποία, θα μπορούσε να είναι –αν δεν υπήρξε– μια άριστη συνομιλήτρια του Μάνου Χατζιδάκι…
Βγαίνοντας από την αίθουσα και φτάνοντας στο ραδιόφωνο, πληροφορήθηκα το νέο… Λίγες ώρες πριν, ο Μάνος Χατζιδάκις, «σαν έτοιμος από καιρό», αποχωρούσε από τα γήινα… Η ψυχή του πετούσε προς το επέκεινα… Προς το αστρικό του σπίτι… Εκεί που κατοικούν οι ποιητές… Εκεί που τον περίμεναν οι φίλοι του, ο Γκάτσος και η Μελίνα… Σε μας, άφηνε την αύρα του. Αύρα έρωτα και ποίησης…
Βγαίνοντας από την αίθουσα και φτάνοντας στο ραδιόφωνο, πληροφορήθηκα το νέο… Λίγες ώρες πριν, ο Μάνος Χατζιδάκις, «σαν έτοιμος από καιρό», αποχωρούσε από τα γήινα… Η ψυχή του πετούσε προς το επέκεινα… Προς το αστρικό του σπίτι… Εκεί που κατοικούν οι ποιητές… Εκεί που τον περίμεναν οι φίλοι του, ο Γκάτσος και η Μελίνα… Σε μας, άφηνε την αύρα του. Αύρα έρωτα και ποίησης…
Έλεγε: «Θέλω να απαλλαγώ απ’ όλες τις εφήμερες και κάπως μάταιες απολαύσεις που μ’ έδεσαν τόσο καιρό με το χώμα, τη γη και να πετάξω προς το θάνατό μου. Και πού ξέρεις; Ίσως πετώντας προς Αυτόν, θυμηθώ τον ξεχασμένο μου προορισμό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου