«…Ύστερα δεν θες ούτε να πιεις ούτε να μιλήσεις -μόνο να κοιτάς, να κοιτάς. Να βλέπεις αυτά που οι άλλοι δεν μπορούν. Λένε ανέκδοτα και γελούν, γελάς κι εσύ μαζί τους προσέχοντας μην πάρει κανείς χαμπάρι ότι το γέλιο σου, παρά ένα ημιτόνιο, είναι ένα κλάμα που δεν άρχισε ποτέ, γι’ αυτό και δεν λέει να τελειώσει.Μες τους ανθρώπους αυτοεξοριζόμαστε γι’ αυτή την μικρή φιάλη οξυγόνο που κρύβουμε στην τσέπη και στην ετικέτα γράφει: Αγάπη -για ιατρική χρήση μόνο».
Στέλλα Βλαχογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου