«Θυμάμαι την τελευταία φορά που είδα τον Χατζιδάκι… είχε δώσει συναυλία στο Μέγαρο με την “Ορχήστρα των Χρωμάτων” και το βράδυ καθίσαμε στο εστιατόριο. “Εσείς δεν έχετε γράψει τη Σωτηρία της ψυχής;”, μου λέει. “Μάλιστα” του απαντώ κι επειδή είχε ήδη πρόβλημα με την καρδιά του με ρωτάει: “Για τη σωτηρία της καρδιάς, τίποτα;”. Δεν απάντησα… Μόνο χαμογελούσα. Αυτή η γλύκα… Τίποτα. Μόνο χαμογελούσα πολύ. Αισθανόμουν πως ό, τι και να έλεγα θα ήταν πιο τραχύ απ’ αυτό που άκουγα. Τον θεωρώ ότι ήταν το άκρον άωτον της ευγένειας και της κομψότητας. Ακούω με χαρά πολλούς ανθρώπους να λένε ότι τους λείπει και όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως προσωπικότητα της χώρας… Είναι η μεγαλύτερη δικαίωση!».Λίνα Νικολακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου