«Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη… Ευθέως δε ο Ιησούς … λέγει αυτώ: Ολιγόπιστε! Εις τι εδίστασας;»(Από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)
30 Ιουν 2009
«επί τα ύδατα»
«Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη… Ευθέως δε ο Ιησούς … λέγει αυτώ: Ολιγόπιστε! Εις τι εδίστασας;»(Από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)
«έχω ταξίδια τώρα πια...»
«Είχα μια βάρκα με κουπιάέχω ταξίδια τώρα πια
μα το θυμάμαι το πρωί που ξεκινούσα.
Ήταν η θάλασσα γυαλί
για το χατίρι μου καλή
γιατί δοκίμαζα πως φεύγουν
και γυρνούσα…»
Λίνα Νικολακοπούλου,
«Είχα μια βάρκα».
Ανήκω σε αυτούς...
«Όμως υπάρχουν άλλοι, σαφώς λιγότεροι, που θεωρούν ότι η εξωτερική συμμετρία είναι λίγη. Καλή για ένα ποτό. Για μια νύχτα στα μπουζούκια. Για να πουλάς εσώρουχα. Για ένα ωραίο κρεβάτι. Και ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος ανθρώπινης ομορφιάς, πιο διαρκές και πιο βαθύ, που εκτός από τα μάτια, το χαίρεται και η καρδιά. Είναι η ομορφιά η Ποιητική, που αν και συμπεριλαμβάνει τον αισθησιασμό, τον διαπερνά και φθάνει ως το υποσυνείδητο. Δίνει απόλαυση όχι μόνο στο δέρμα, αλλά και στα σπλάχνα...Τέλος, υπάρχουν μερικοί, ακόμα πιο λίγοι, που δεν τους θέλγει ούτε η μέσα ούτε η έξω γεωμετρία. Τους αρέσει το τυχαίο, οι τολμηροί συνδυασμοί, το αγεωμέτρητο. Οι φάτσες που έχουν πάνω τους, σαν τατουάζ, τα ίχνη της ζωής -το τράβηγμα της μοίρας. Όχι απαραίτητα ουλές. Αλλά κάτι ιδιωματικό, τη χαρακιά που από μέσα της αναδύεται η προσωπικότητα: κάτι αλησμόνητο. Ακανόνιστες φακίδες, σαν μπόρα στον αριστερό κρόταφο. Ένα λακκάκι στο σαγόνι. Η σπασμένη μύτη του Μπράντο. Κάτι ψευδό στην ομιλία. Το τρέκλισμα που είχε στο βηματισμό η Πλαθ. Σημάδια της μικρής μοίρας που κυβερνά τον καθένα μας. Συγκινητικά. Αταίριαστα. Κι εντέλει καλλιτεχνικά.
Ανήκω σε αυτούς. Πιστεύω ότι η εξέλιξη της τέχνης, αν μη τι άλλο, είναι μια διαδοχή από θεϊκές ασυμμετρίες».
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
29 Ιουν 2009
Love Her
Η Λίνα Νικολακοπούλου γεννήθηκε στη λουτρόπολη των Μεθάνων την τελευταία μέρα του Ιούνη…Στα γενέθλιά της, τι αντίδωρο να βρω για τα όσα της «χρωστάω»; Για τα όσα μου είπε, μέσα απ’ τους στίχους της, τόσο πειστικά, τόσο κανονικά και τόσο αληθινά… Για τα όσα μου φανέρωσε, μέσα από τις ρίμες της, που κόβουν σαν μαχαίρι… Για τα όσα μου έμαθε, μέσα απ’ την «ακριβή» της τη γραφή, μέσα απ’ τις ανάσες και τις σιωπές της κάθε λέξης…
Με το Λόγο της, τα έσω σκοτάδια μου τα φωτίζει αλλιώς… Και την προσωπική μου άβυσσο κάποιες φορές μπορεί να την κάνει σκόπιμα πιο χαοτική, ξέρει όμως που βρίσκεται το φως και πως μπορεί να με κάνει κοινωνό του…
27 Ιουν 2009
«πίξελ»
Η Δήμητρα Γαλάνη, σε μια μουσική συνάντηση με νέους δημιουργούς συλλέγει Ψηφίδες Χρόνου από την τόσο σημαντική δισκογραφία της και τις αποτυπώνει ως πίξελ στο καινούργιο της CD. Η έκδοση περιλαμβάνει διαχρονικά τραγούδια που σημάδεψαν διαφορετικές εποχές, με μια καινούργια προσέγγιση απ’ τη νεότερη γενιά δημιουργών, όπως και άλλα σε νέες ή και πρώτες εκτελέσεις. Μεγάλες επιτυχίες, όπως Τα Χάρτινα και το Ζω ανέλαβαν να "ξαναδιαβάσουν" οι Imam Baildi (Χάρτινα) και οι Marsheaux (Ζω).
Κυκλοφορεί από τον ΣΚΑΙ σε συνεργασία με τη Sony Music.
25 Ιουν 2009
«Ναδίρ»
Χρονολογία έκδοσης: Δεκέμβριος 1991Μουσική: Στάμος Σέμσης
Στίχοι: Ιφιγένεια Γιαννοπούλου
Τα τραγούδια του δίσκου:
«Ναδίρ»
«Επιστροφή»
«Η ζωή στο πλάι»
«Πετώντας το κλειδί»
«Νυχτερινός χορός»
«Τι σου χρωστάω»
«Παραμύθι»
«Σε χρόνο ραγισμένο»
«Συνεπιβάτες»
«Η ζωή μου»
Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου
Εξώφυλλο: Γιώργος Σταθόπουλος
Στη μνήμη της Ιφιγένειας…
Που «έφυγε» σαν σήμερα… Στις 25 Ιουνίου του 2004...
Στα σαράντα της χρόνια…
Αρλέτα live
Και πάλι Χαίρετε...Μια συναυλία με άρωμα τσάι γιασεμί και διάθεση ανακεφαλαίωσης! Μια μοναδική τραγουδοποιός αφήνει τα συνηθισμένα της λημέρια -το κέντρο και τα Εξάρχεια- και ανηφορίζει στο θέατρο Παπάγου για μία συναυλία - καλειδοσκόπιο σε σαράντα χρόνια δισκογραφικής παρουσίας.
Η Αρλέτα, η ιδανική ερμηνεύτρια ενός ολόκληρου μουσικού ρεύματος, η φωνή με την οποία ενηλικιώθηκε μια ολόκληρη γενιά στα '80ς, επιστρέφει στη σκηνή για μία μοναδική καλοκαιρινή συναυλία. Μαζί της ο Χρήστος Θηβαίος και ο Γιώργης Χριστοδούλου για αναπάντεχα ντουέτα και άλλες μουσικές εκπλήξεις!
Και πάλι Χαίρετε...
Τρεις λέξεις μαγικές. Η κυρία που κρύβεται πίσω τους χωράει σε τρεις συλλαβές, αλλά η καριέρα της δύσκολα χωράει σε λίγες λέξεις. Αρλέτα: τέσσερις δεκαετίες στη δισκογραφία, είκοσι άλμπουμ στις αποσκευές της. Από το 1966 και την πρώτη της ηχογράφηση, η Αρλέτα συναντήθηκε με μεγάλους συνθέτες, όπως Σπανός, Χατζιδάκις και Θεοδωράκης, ενώ το 1981 ακολούθησε ο πρώτος δίσκος με δικά της τραγούδια (Ένα καπέλο με τραγούδια). Αυτό το φθινόπωρο, μετά από δεκαπενταετή σχεδόν απουσία, η Αρλέτα δίνει ραντεβού με το μουσικόφιλο κοινό στα δισκοπωλεία με ένα άλμπουμ με καινούργια και παλιότερα κομμάτια!
Η Αρλέτα ανεβαίνει στη σκηνή γεμάτη ενέργεια και ευγνωμοσύνη για την αγάπη του κόσμου που την εμψύχωσε και τη βοήθησε να ξεπεράσει την πρόσφατη μεγάλη περιπέτεια της υγείας της.
Κηποθέατρο Παπάγου
Δευτέρα 13 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ
Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ
24 Ιουν 2009
«...στ’ ανήξερο καλοκαίρι»
Πες μου ποιο χέρι στης μοίρας το χάρτησκορπάει μελάνι
και σβήνει λιμάνι, σβήνει ρότα, φάρους κι ακτή
και ποιας πυξίδας η μαύρη λεπίδα
θα δείξει ελπίδα
μιας άγνωστης γης προσμονή.
Κεραυνός κι αστραπή
ξάφνου στ’ ανήξερο καλοκαίρι
η κακιά η στιγμή
φίδι, σκορπιός, μαχαίρι
στην καρδιά μου όρμησε να τη φαρμακώσει.
Κεραυνό κι αστραπή
ελπίζει πια η ζωή μας στο θαύμα
άγγελο της χαράς και εκδικητή αντάμα
τους ανθρώπους που χωρίσαν πάλι να ενώσει.
Πες ποιος πλανήτης σαν μαύρος μαγνήτης
μας εξουσιάζει και μας εκτροχιάζει
τα όνειρά μας κλέβει κρυφά
πες μου ποια δίνη μας κρύβει την πρύμνη
σε ποια μαύρα βράχια
στης μοίρας τα δίχτυα οδηγεί.
Τίτλος: «Κεραυνός κι αστραπή».
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός.
«Λόγω τιμής»
Δεν είναι που το ξαναβλέπουμε στο «Mega» από χτες βράδυ… Δεν είναι που ξανακούμε τις μουσικές & τα τραγούδια του Δημήτρη Παπαδημητρίου... Δεν είναι που ξανασυναντάμε τόσους και τέτοιους ηθοποιούς στα νιάτα τους… Δεν είναι η καταλυτική γραφή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, «γλώσσα φρέσκια ελληνική, χωρίς ούτ’ ένα πνεύμα...». Είναι που «στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...». Είναι που «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια. Μόνο τρόπο...».Λόγω τιμής…
23 Ιουν 2009
«στη δίνη του έρωτα...»
Η Λίνα Νικολακοπούλου... σε πρώτο ενικό:«...Πάντα έμπαινα στη δίνη τoυ έρωτα, αλλά είχα και το νου μου. Πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη ότι αυτό είναι ένα κεφάλαιο σπουδαίο. Αλλά ΕΝΑ. Βλέπω την κούραση των ανθρώπων όταν διαδέχεται ο ένας έρωτας τον άλλο, χωρίς αυτοί οι έρωτες να είναι όλοι αληθινοί. Όταν βλέπεις το σενάριο να επαναλαμβάνεται πρέπει να αναρωτηθείς μήπως είσαι σε λάθος κινηματογραφική αίθουσα με λάθος συμπρωταγωνιστές σε λάθος διανομή. Και τότε να αναζητήσεις μέσα σου τι συμβαίνει. Δεν πρέπει να περιμένουμε τα πάντα από αυτήν την κατάσταση. Και όταν κάτι τελειώνει, πρέπει να έχουμε τn δύναμn ν' αγαπήσουμε αυτό που ζήσαμε μαζί, αυτό που καταλάβαμε για τους εαυτούς μας. Να πάμε κάπου αλλού χωρίς σκοτωμούς... Γιατί, ναι, σίγουρα πάμε κάπου. Ξεκινάμε ένα ταξίδι σαν να δίνουμε όρεξη στον εαυτό μας να παρακολουθήσει ξανά ένα άλλο σχολείο, να αισθανθούμε τnv ανάγκn να πληροφορnθούμε και άλλα πράγματα. Και να συναντnθούμε με τον αληθινό χρόνο. Με τη στιγμή εκείνη που ανακαλύπτουμε το κομμάτι το οποίο θα συμπλnρώσει το παζλ που μπορεί να φτιάχνω όλn την υπόλοιπη περίοδο ζωής...» (Περιοδικό «DNA», 1997).
22 Ιουν 2009
Για το Μάνο Χατζιδάκι
Από συνέντευξη του Γιώργου Χατζιδάκι, σήμερα στα «Νέα»:Τι μας λείπει από τον Μάνο πέρα από τη φυσική παρουσία του;
Τίποτε. Μόνον η φυσική παρουσία του. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις δεν είναι τίποτε άλλο παρά το έργο του. Είναι μια διαρκής απώλεια αυτή για τους ανθρώπους που τον γνώρισαν. Όσο ζούσε όμως, ελάχιστοι τον γνώρισαν. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν μέσα από το έργο του. Από την ώρα λοιπόν που υπάρχει το έργο του, υπάρχει και ο ίδιος.
Κι ακόμα:
Ο Γιώργος Χατζιδάκις ετοιμάζει και νέες εκδόσεις μουσικού- και όχι μόνον- υλικού του Μάνου.
Πρώτα θα κυκλοφορήσουν ανέκδοτες κινηματογραφικές του μουσικές, για το «Faccia di spia» του 1975, ένα δραματοποιημένο ιταλικό ντοκιμαντέρ για τη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών, ιδιαιτέρως της CΙΑ («έκανα τη μουσική γι΄ αυτό το ντοκιμαντέρ για τον Τσε, τον οποίο θεωρώ απολύτως ποιητικό πρόσωπο», έλεγε- εξ ου και η «Μπαλάντα του Τσε» στο soundtrack, ένα τραγούδι δίχως λόγια) και για το αμερικανικό «Μartlet΄s Τale», του 1970, γυρισμένο στην Ιταλία και το Μαρόκο, με την Κατίνα Παξινού («από εκεί προέρχεται η “Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων”»). Θα ακολουθήσουν κείμενα από τα ανέκδοτα ημερολόγιά του (από το 1945) και η έκδοση των κολάζ που έφτιαχνε εδώ και στην Αμερική «με πράγματα που του προκαλούσαν εντύπωση από εφημερίδες και περιοδικά».
«Σχεδόν τελείωσαν οι επανεκδόσεις, με remastering, των έργων του από την ΕΜΙ και τη Lyra, ενώ φέτος θα λήξει οριστικά και η υπόθεση του αρχείου του, το οποίο είναι ίσως το μεγαλύτερο άγχος μου σε σχέση με το έργο του», λέει ο Γιώργος Χατζιδάκις. Πρόκειται για χειρόγραφες παρτιτούρες, φωτογραφίες, σημειώσεις, ηχητικά αρχεία, τα πιάνα του, «όλη του τη ζωή».
«Πρέπει να τα ολοκληρώσω όλα αυτά και μετά για λίγο να εξαφανιστώ πια», προσθέτει.
21 Ιουν 2009
το απουσιολόγιο
Την ξέρουμε, πια, τη διαδρομή, μας την έμαθε ο «χρόνος ο αλήτης»… Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, πίσω στα θρανία που αφήσαμε κάποτε… 10ο Δημοτικό, 3ο Γυμνάσιο, Λύκειο Ζωσιμαίας… Όχι με νοσταλγία… Αλλά με διάθεση να κρατήσουμε ξανά, για λίγο έστω, το ξεθωριασμένο απουσιολόγιο στα χέρια μας… Κι, αυτή τη φορά, να φωνάξουμε δυνατά τους παρόντες… Για να δούμε τι κρατήθηκε και τι πετάχτηκε… Για να οργανώσουμε την κοπάνα που δε μπορέσαμε τότε… Για να ξεκλειδώσουμε όσα αφήνουμε ακόμα κλειδωμένα…
20 Ιουν 2009
3 και σήμερα!!!
Τόσες μέρες απομένουν για τη συναυλία της Νατάσσας Μποφίλιου στην Τεχνόπολη στο «Γκάζι»...Τετάρτη 24 Ιουνίου
Ώρα: 21:00
Τεχνόπολη - Δήμος Αθηναίων
Οδός: Πειραιώς 100 - Γκάζι
Πληροφορίες: 210 3461589
19 Ιουν 2009
τη Μελίνα
Τώρα, που το νέο μουσείο της Ακρόπολης ανοίγει τις πύλες του, να θυμηθούμε τη Μελίνα... Τους αγώνες της, το πάθος της, το όραμά της για τα μάρμαρα...
18 Ιουν 2009
«Αυτός, ο Γιώργος»
Τα τραγούδια του δίσκου:1) Η Γέννηση (Πέφτει η νύχτα βαριά, Ωροσκόπιο, Τη νύχτα αυτή ο έρωτας, Αυτός ο Γιώργος, Βγήκα στο φως), 2) Το τραγούδι της Τίτα Ρίτα, Τίτα Φόνε, Τίτα Πε 3) Το τραγούδι του Νείλου 4) ΟΗΕ Μπούγκι - Μπούγκι 5) Παιδικά Παιχνίδια 6) Το σεξ 7) Μάθημα Ελληνικής Ιστορίας 8) Επαγγελματικός προσανατολισμός 9) Έξοδος στρατοπέδου 10) Τανκό του αποχαιρετισμού 11) Σκάρλετ 12) Ανωτάτη ρουμποειδής σχολή 13) Όταν δεν μπορείς… 14) Ο Κλο - Κλο 15) Ανατολικά της Εδέμ 16) Φινάλε (Το τραίνο, Ευφραίνου Αττική, Σ’ αγαπάω φίλε).
Αυτός ο Γιώργος είναι ο σόουμαν Γιώργος Μαρίνος. Αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1991 από το «Σείριο», τη δισκογραφική εταιρία που ίδρυσε και διηύθυνε ο Μάνος Χατζιδάκις. Τα μουσική των τραγουδιών έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης και τους στίχους η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Γιάννης Ξανθούλης και ο Σταμάτης Κραουνάκης. Μαζί με το Γιώργο Μαρίνο τραγούδησε η Άννα Παναγιωτοπούλου. Στην ενορχήστρωση και στη διεύθυνση της ορχήστρας ο Νίκος Δανίκας.
Αυτός ο δίσκος είναι μια μουσική ιστορία για τον αρτίστα Γιώργο Μαρίνο, γραμμένη με χιούμορ και με φαντασία, με σαρκασμό και με τρυφερότητα, με σατιρικές και με δραματικές στιγμές. Αυτός ο δίσκος ολοκληρώθηκε μετά από παραγγελία του Μάνου Χατζιδάκι, ώστε να αποτελέσει αυτοτελές μουσικό έργο.
Η ιστορία των τραγουδιών χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: Στο πρώτο μέρος (1-3): Αυτός ο Γιώργος γεννιέται στην κατοχή. Η σόουγουμαν Τίταρίτα Τίτα Φόνε, Τίτα Πε επιθυμεί την εξαφάνισή του. Φυγή στην Αίγυπτο. Η Σοφία Βέμπο σώζει. Στο δεύτερο μέρος (4-8): Αυτός ο Γιώργος στη μεταπολεμική Ελλάδα ελπίζει, μεγαλώνει, παίζει και εκπαιδεύεται. Στο τρίτο μέρος (9-12): Αυτός ο Γιώργος πάει φαντάρος, απολύεται, πάει σινεμά, βγαίνει στην πίστα, ιδρύει σχολή ρούμπας κατά της αρχής, εν καιρώ δικτατορίας. Στο τέταρτο μέρος (13-16): Αυτός ο Γιώργος στην πίστα του.
Ο Γιώργος Μαρίνος έκανε τη πρώτη του εμφάνιση το 1962, στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι. Στη θεατρική παράσταση και στο δίσκο που κυκλοφόρησε τραγούδησε το ομότιτλο τραγούδι: «Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά / κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά…».
Ο Νίκος Γκάτσος έγραψε για το Γιώργο Μαρίνο ένα κύκλο τραγουδιών με τίτλο «Η παγωμένη θεατρίνα» (1981-1991), που θα μελοποιούσε ο Μάνος Χατζιδάκις και που δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει. Επίσης, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος έγραψαν για το Γιώργο Μαρίνο και για τις ανάγκες ενός προγράμματός του το τραγούδι «Έλα σε μένα», που κυκλοφόρησε το 1983 στον δίσκο της «Πορνογραφίας».
Η δισκογραφική συνεργασία του Γιώργου Μαρίνου με το Σταμάτη Κραουνάκη άρχισε το 1983 στον δίσκο «Μόνο άντρες», σε στίχους Κραουνάκη, Γιώργου Παυριανού, Γιώργου Ευσταθίου και Λίνας Νικολακοπούλου. Οι δυο τους συναντήθηκαν, ξανά, το 1984 «Στον αστερισμό της Μέδουσας», μια ζωντανά ηχογραφημένη παράσταση σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και κείμενα του Γιάννη Ξανθούλη.
Αυτός ο Γιώργος είναι ο σόουμαν Γιώργος Μαρίνος. Αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1991 από το «Σείριο», τη δισκογραφική εταιρία που ίδρυσε και διηύθυνε ο Μάνος Χατζιδάκις. Τα μουσική των τραγουδιών έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης και τους στίχους η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Γιάννης Ξανθούλης και ο Σταμάτης Κραουνάκης. Μαζί με το Γιώργο Μαρίνο τραγούδησε η Άννα Παναγιωτοπούλου. Στην ενορχήστρωση και στη διεύθυνση της ορχήστρας ο Νίκος Δανίκας.
Αυτός ο δίσκος είναι μια μουσική ιστορία για τον αρτίστα Γιώργο Μαρίνο, γραμμένη με χιούμορ και με φαντασία, με σαρκασμό και με τρυφερότητα, με σατιρικές και με δραματικές στιγμές. Αυτός ο δίσκος ολοκληρώθηκε μετά από παραγγελία του Μάνου Χατζιδάκι, ώστε να αποτελέσει αυτοτελές μουσικό έργο.
Η ιστορία των τραγουδιών χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: Στο πρώτο μέρος (1-3): Αυτός ο Γιώργος γεννιέται στην κατοχή. Η σόουγουμαν Τίταρίτα Τίτα Φόνε, Τίτα Πε επιθυμεί την εξαφάνισή του. Φυγή στην Αίγυπτο. Η Σοφία Βέμπο σώζει. Στο δεύτερο μέρος (4-8): Αυτός ο Γιώργος στη μεταπολεμική Ελλάδα ελπίζει, μεγαλώνει, παίζει και εκπαιδεύεται. Στο τρίτο μέρος (9-12): Αυτός ο Γιώργος πάει φαντάρος, απολύεται, πάει σινεμά, βγαίνει στην πίστα, ιδρύει σχολή ρούμπας κατά της αρχής, εν καιρώ δικτατορίας. Στο τέταρτο μέρος (13-16): Αυτός ο Γιώργος στην πίστα του.
Ο Γιώργος Μαρίνος έκανε τη πρώτη του εμφάνιση το 1962, στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι. Στη θεατρική παράσταση και στο δίσκο που κυκλοφόρησε τραγούδησε το ομότιτλο τραγούδι: «Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά / κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά…».
Ο Νίκος Γκάτσος έγραψε για το Γιώργο Μαρίνο ένα κύκλο τραγουδιών με τίτλο «Η παγωμένη θεατρίνα» (1981-1991), που θα μελοποιούσε ο Μάνος Χατζιδάκις και που δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει. Επίσης, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος έγραψαν για το Γιώργο Μαρίνο και για τις ανάγκες ενός προγράμματός του το τραγούδι «Έλα σε μένα», που κυκλοφόρησε το 1983 στον δίσκο της «Πορνογραφίας».
Η δισκογραφική συνεργασία του Γιώργου Μαρίνου με το Σταμάτη Κραουνάκη άρχισε το 1983 στον δίσκο «Μόνο άντρες», σε στίχους Κραουνάκη, Γιώργου Παυριανού, Γιώργου Ευσταθίου και Λίνας Νικολακοπούλου. Οι δυο τους συναντήθηκαν, ξανά, το 1984 «Στον αστερισμό της Μέδουσας», μια ζωντανά ηχογραφημένη παράσταση σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και κείμενα του Γιάννη Ξανθούλη.
17 Ιουν 2009
«Η ανοσία της άγνοιας»
«Η ανοσία της άγνοιας», η ποιητική συλλογή του Σπύρου Αραβανή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Οδός Πανός».Έχω ακούσει κι έχω διαβάσει τα καλύτερα από ανθρώπους που εμπιστεύομαι απολύτως την κρίση τους.
Οπότε...
16 Ιουν 2009
To «Δεύτερο Πρόγραμμα» στο Πωγώνι
Παρασκευή 19 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας θα μεταδώσει συναυλία παραδοσιακής μουσικής από το συνεδριακό κέντρο Πωγωνιανής - Πωγωνίου Ιωαννίνων με τα συγκροτήματα Δημήτρη Χαρισιάδη, Φανής Δημοπούλου και Γιώργου Ντόντη. Η Επαρχία Πωγωνίου αποτελεί μια ξεχωριστή ενότητα στον Ελλαδικό χώρο, ως προς την αρχιτεκτονική, τη φορεσιά, το χορό, το γλωσσικό ιδίωμα, και κυρίως το τραγούδι. Τραγούδι πολυφωνικό που αποτελεί συνήχηση πολλών μελωδιών που εναρμονίζονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα πρωτότυπο ηχητικό σύνολο. Είναι ένας τύπος τραγουδιού, που δεν συναντούμε σε άλλα μέρη της Ελλάδας, εκτός από το χώρο της Β. Ηπείρου.
Ο τελετουργικός του χαρακτήρας είναι σαν χορικό με τον κορυφαίο που προλογίζει και τον χορό που ακολουθεί και ολοκληρώνει τα ποιητικά και μουσικά θέματα.
Αυτός που παίρνει -αρχίζει το τραγούδι- λέγεται παρτής, ακολουθεί ο γυριστής που το γυρίζει μελωδικά και οι ισοκράτες που κρατούν το ίσο και εμπλουτίζουν το σύνολο αρμονικά. Παρασκευή 19 Ιουνίου, 9 το βράδυ, το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας εκπέμπει από την ακριτική Πωγωνιανή.
Επιμέλεια - παρουσίαση: Φεβρωνία Ρεβύνθη.
Ο τελετουργικός του χαρακτήρας είναι σαν χορικό με τον κορυφαίο που προλογίζει και τον χορό που ακολουθεί και ολοκληρώνει τα ποιητικά και μουσικά θέματα.
Αυτός που παίρνει -αρχίζει το τραγούδι- λέγεται παρτής, ακολουθεί ο γυριστής που το γυρίζει μελωδικά και οι ισοκράτες που κρατούν το ίσο και εμπλουτίζουν το σύνολο αρμονικά. Παρασκευή 19 Ιουνίου, 9 το βράδυ, το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας εκπέμπει από την ακριτική Πωγωνιανή.
Επιμέλεια - παρουσίαση: Φεβρωνία Ρεβύνθη.
14 Ιουν 2009
Στις 15 Ιουνίου του 1994...
Love him...
Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε προς τ’ άστρα στις 15 Ιουνίου του 1994… «Σαν έτοιμος από καιρό»… Ήταν απόγευμα Τετάρτης… Ετάφη στο κοιμητήριο της Παιανίας, σε τάφο που είχε επιλέξει όσο ζούσε, μακριά από παράτες και λόγους δεκάρικους…
Γιατί αγαπώ το Χατζιδάκι; Γιατί μας έδειξε το δρόμο για να πορευτούμε. Δρόμο ποίησης, έρωτα, ελευθερίας… Πέρα και μακριά από καθετί ψεύτικο, γερασμένο, δήθεν, συμβιβασμένο, φτηνό…
13 Ιουν 2009
Εις τέχνην αιώνιον…
Μάνος Χατζιδάκις. Του προσωπικού μου συναξαριού… Μαζί με τη Μπέλλου, τη Μαλβίνα, τον Καρυωτάκη, τον Καβάφη…Γιατί «άγιασε» ο Χατζιδάκις; Γιατί κοινώνησε απ’ το ποτήρι του έρωτα… Εις ζωήν αιώνιον… Εις τέχνην αιώνιον…
12 Ιουν 2009
Λείπει...
Αν λείπει ο Μάνος Χατζιδάκις; Με την έννοια που αναφερόμαστε στους υπόλοιπους ανθρώπους που φεύγουν από κοντά μας, όχι… Λείπει αλλιώς… Θα λείπει αλλιώς… Κι ας υπάρχουν οι μουσικές του… Κι ας ακούμε τα τραγούδια του… Κι ας διαβάζουμε τα κείμενά του… Κι ας θυμόμαστε τα λόγια του…Δεκαπέντε χρόνια μετά, όλα δείχνουν λιγότερα…
Το παρήγορο, όμως, είναι ότι οι νέοι άνθρωποι τον ανακαλύπτουν καθημερινά… Γουστάρουν την ελευθερία του… Δανείζονται απ’ το όνειρο που μας κληροδότησε… Και τον ερωτεύονται με πάθος…
«Μουσική Κιβωτός»
Απόψε, 8 με 9 το βράδυ, η «Μουσική Κιβωτός» θα κάνει το τελευταίο της ταξίδι στη συχνότητα του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ιωαννίνων...Η εκπομπή, μετά από έντεκα χρόνια καθημερινής παρουσίας της στον αέρα, κόβεται...
Θεωρήθηκε αντιεμπορική και, ως εκ τούτου, ακατάλληλη για το καλοκαιρινό πρόγραμμα του σταθμού...
8 Ιουν 2009
Μάνου Χατζιδάκι: «Μελαγχολία Ωδείου»
Από τη «Μυθολογία»:Ήταν γραμμένο με κιμωλία πάνω στις σκονισμένες
πλάκες του δρόμου
«Είμαι σπουδαστής του Ωδείου
Βοηθήστε με παρακαλώ να σπουδάσω»
Ήταν πολύ όμορφος
Για να τον ευνοεί η Μουσική
Κ’ ήτανε φανερό πως ήταν σχέδιο
Το βράδυ οι φίλοι τα κορίτσια το κρασί
Και αύριο
«Είμαι σπουδαστής του Ωδείου
Βοηθήστε με παρακαλώ να σπουδάσω»
Και τι με νοιάζει;
Θα του μιλούσα για Μουσική
Θα του μιλούσα για χρήματα
Θα του μιλούσα για μας τους δύο
Όμως δεν τόλμησα
Γιατί στα μάτια του
Κείνη την ώρα ήταν το σχέδιο
Το βράδυ θα ήταν η ζωή
Κ’ εγώ δεν ήμουν
Ούτε στο σχέδιο
Ούτε στη ζωή του
Στο Λυκαβηττό...
...με τη ΧαρούλαΚι ακολουθούν:
22 Ιουνίου: Καβάλα - Εθνικό Στάδιο
24 Ιουνίου: Θεσ/νίκη - Θέατρο Γης
25 Ιουνίου: Βέροια - Θέατρο Άλσους
4 Ιουλίου: Όλυμπος - Φεστιβάλ Νέων Αγίας Άννας
18 Ιουλίου: Κερατέα - Δημοτικό Στάδιο
24 Ιουλίου: Χαλκίδα - Κάστρο Χαλκίδας
1 Αυγούστου : Σίβιρη - Αμφιθέατρο Σίβιρης
7 Αυγούστου: Καλάβρυτα
13 Αυγούστου: Νικίτη Χαλκιδικής - Γήπεδο Νικίτης
15 Αυγούστου: Φέρες - Δημοτικό Στάδιο
21 Αυγούστου: Σπάρτη - Σαϊνοπούλειο Θέατρο
3 Σεπτέμβρη: Αθήνα - Ωδείο Ηρώδου Αττικού
7 Σεπτέμβρη: Βόλος - Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας Βόλου
8 Σεπτέμβρη: Λάρισα - Κυποθέατρο Αλκαζάρ
6 Ιουν 2009
Μαλβίνα
Η Μαλβίνα ανήκει στο προσωπικό μου αγιολόγιο. Της ανάβω κεριά στα μανουάλια της μνήμης και της καίω λιβάνια κάτι απομεσήμερα καλοκαιριού, όταν έρχεται στα όνειρά μου.
Η Μαλβίνα άγιασε γιατί μάτωσε. Κάηκε. Γυμνώθηκε. Άφησε τις πληγές της ανοιχτές. Δεν φτιασίδωσε το πρόσωπό της. Έκρυψε τα φανερά και άφοβα αποκάλυψε τα έσω. Ο βίος της υπηρέτησε τον έρωτα και την ποίηση με τον ίδιο απαιτητικό, βασανιστικό και παθιασμένο τρόπο. «Τρόπο» αγιοσύνης…
5 Ιουν 2009
«…μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου»
«…μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου,όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ’ ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή, ξαγρυπνισμένη και χλομή».
Στίχοι του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, από τις «Τύψεις» του Μάνου Χατζιδάκι. Με την ερμηνεία του Ανδρέα Καρακότα, αλλά και του ίδιου του Χατζιδάκι στα «Τραγούδια της αμαρτίας» (Η αμαρτία είναι Βυζαντινή και ο έρωτας αρχαίος), εν έτει 1992.
«…Μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου»… «Η μητέρα μου είναι γλυκιά και τρυφερή και μ’ αγαπάει», γράφει ο Μάνος Χατζιδάκις στο κείμενο που συνοδεύει το ορχηστρικό του «Προσωπογραφία της μητέρας μου» στο «Χαμόγελο της Τζοκόντα». Και συνεχίζει:
«Θα ’θελε να ’χε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μ’ έχει αντίκρυ της και με κοιτάζει. Γνωρίζω εκείνη τη στιγμή καλά, μα δεν μπορώ ούτε μπορεί να τηνε σταματήσει. Κι έτσι θα μείνει πάντα στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή να καρτεράει μια δυο στιγμές που πέρασαν, μια δυο στιγμές που έζησα μοναδικά για εκείνη».
«Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη», -αναφέρει αλλού ο Χατζιδάκις- «κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη«ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα…».
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στα Γιάννινα
Στα Γιάννινα θα βρεθεί για μία και μοναδική συναυλία ο Αλκίνοος Ιωαννίδης την Πέμπτη 18 Ιουνίου και ώρα 9.30 το βράδυ στο υπαίθριο θέατρο της Ε.Η.Μ.Μαζί του θα είναι οι μουσικοί: Σταύρος Λάντσιας: πιάνο - πλήκτρα, Γιώργος Καλούδης: βιολοντσέλο - κρητική λύρα, Μιχάλης Καπηλίδης: τύμπανα.
4 Ιουν 2009
«Ο Λαχειοπώλης τ’ ουρανού»
«...Σηκώθηκα απ’ το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη. Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ’ Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιο μεγάλη μου πράξη. Σκόρπισα τα λαχεία μου στους γαλαξίες και στο άπειρο. Έτσι δεν θα ’ναι δυνατό κανείς να ξαναδημιουργήσει, να πράξει το καλό -που λεν- ή το κακό. Σπατάλη η απόφασή μου, μα ο κόσμος πάει για να χαθεί.Το λέω για να τ’ ακούν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ’ αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιους; Εμάς, τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ’ ό,τι μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό. Τους φοβερίζει η άρνησή μας να ενταχθούμε στις ομάδες αυτών που όταν κοιμούνται, τα χέρια τους είναι από μέσα ή απ' έξω από το πάπλωμα. Γιατί τα χέρια τα δικά μας την ώρα του ύπνου, ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους, με χρώματα και με σχηματισμούς πτηνών, και μας τοποθετούν παντοτινά μες στους αιώνες, με την αθάνατη κι ερωτική μορφή του Λαχειοπώλη τ' Ουρανού».
Μάνος Χατζιδάκις,
από «Τα σχόλια του Τρίτου».
«Για τη σωτηρία της καρδιάς, τίποτα;»
«Θυμάμαι την τελευταία φορά που είδα τον Χατζιδάκι… είχε δώσει συναυλία στο Μέγαρο με την “Ορχήστρα των Χρωμάτων” και το βράδυ καθίσαμε στο εστιατόριο. “Εσείς δεν έχετε γράψει τη Σωτηρία της ψυχής;”, μου λέει. “Μάλιστα” του απαντώ κι επειδή είχε ήδη πρόβλημα με την καρδιά του με ρωτάει: “Για τη σωτηρία της καρδιάς, τίποτα;”. Δεν απάντησα… Μόνο χαμογελούσα. Αυτή η γλύκα… Τίποτα. Μόνο χαμογελούσα πολύ. Αισθανόμουν πως ό, τι και να έλεγα θα ήταν πιο τραχύ απ’ αυτό που άκουγα. Τον θεωρώ ότι ήταν το άκρον άωτον της ευγένειας και της κομψότητας. Ακούω με χαρά πολλούς ανθρώπους να λένε ότι τους λείπει και όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως προσωπικότητα της χώρας… Είναι η μεγαλύτερη δικαίωση!».Λίνα Νικολακοπούλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)