«Κι αν στον έρωτα κυλήσω»...

Άλλο δράμα δε θα ζήσω
φτάνει αυτό το τωρινό
μόνη μου θα διασχίσω
πάλι τον ωκεανό.

Κι άμα τύχει και λυγίσω
Θε μου ’σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με.

Άλλο δε θα φάω τραύμα
άλλη τέτοια ανταμοιβή
μόνη μου θα δω το θαύμα
μόνη μου και τον Ραββί.

Κι αν στον έρωτα κυλήσω
Θε μου ’σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με.

Άλλο κλάμα δε θα ρίξω
φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω
πάω να πιάσω ουρανό.

Κι αν με δεις να φτάνω πάνω
Θε μου ’σχώρα με
κι άμα πέσω να πεθάνω
παρηγόρα με.

«Πάω να πιάσω ουρανό» τραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μουσική και στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη, με τον οποίο συνεργάστηκε για πρώτη φορά το 2004 στο δίσκο της Όλα στο φως.
Ο Κραουνάκης έγραψε για τη φωνή της Αρβανιτάκη ένα λαϊκό τραγούδι, ζεϊμπέκικο, ερωτικό στο περιεχόμενό του, με το ρήμα «παρηγόρα με» να επαναλαμβάνεται σε κάθε ρεφρέν, με τη λέξη «Ραββί» να κάνει ξανά την εμφάνισή της σε κραουνακικό άσμα («μόνη μου θα δω το θαύμα, μόνη μου και τον Ραββί»), εννιά χρόνια μετά τον «Ιεζεκιήλ» στο «Όταν έρχονται οι φίλοι μου» («Χριστούλη μου Ραββί, πάρε τα αργύρια, δώσ’ μου τα μαρτύρια»), με το τελεσίδικο «Άλλο δράμα δε θα ζήσω» ή «Άλλο δε θα φάω τραύμα» ή «Άλλο κλάμα δε θα ρίξω» να αναιρείται από τους επόμενους στίχους («κι άμα τύχει και λυγίσω… κι αν στον έρωτα κυλήσω… κι αν με δεις να φτάνω πάνω…») και με τον «ουρανό» να προστίθεται στον τίτλο ενός ακόμη ελληνικού τραγουδιού των τελευταίων ετών...