Είναι κάποια τραγούδια που, ενώ είσαι σίγουρος ότι τα ξέρεις καλά κι ότι μέσα στα χρόνια τα έχεις «χωνέψει», όταν τα ξανακούς ανακαλύπτεις καινούργιες αφορμές...Όπως, ο «Άσωτος υιός», που μετέδωσα απόψε στο ραδιόφωνο. Τραγούδι των Φατμέ, από το δισκογραφικό ξεκίνημα του συγκροτήματος, εν έτει 1982...
Λέει ένας στίχος του τραγουδιού:
«Σβήνουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
κι οι φίλοι που δεν είχαν προκοπή...».
Αυτό ακριβώς! Σβήνουνε... «Κι οι φίλοι»... Τους ξέρετε... Τους ξέρουμε... Να σβήσουν.
4 σχόλια:
κι οι φίλοι που δεν είχαν προκοπή...
Φίλε Αλέξη...άνθρωπε του θεού (όπως μ' αρέσει να σε αποκαλώ), αυτός ο στίχος μ' έκανε να σκεφτώ και να διαπιστώσω τελικά πως...αν και φανατικά ανεπρόκοπος (ως παλαιός άνθρωπος που είμαι) και παρά την φαινομενική απόσταση που μπορεί να μας χωρίζει (λόγω τρόπου ζωής)...πάντα κάποιοι φίλοι...όπως εσύ...είναι σταθμοί που δεν σβήνουν όσα χρόνια κι αν περάσουν...
Αφού αυτό το τραγούδι (αν και με αντίστροφη μεθοδολογία ερμηνείας) μ' έκανε να ψάξω βαθιά μέσα μου και να ανακαλύψω κρυφούς θησαυρούς...σου το αφιερώνω λοιπόν με την ευχή να μη σβήσω ποτέ για σένα.
Ίσως κάποια μέρα να λάμπουμε και να χορεύουμε όλοι μας γύρω από έναν λαμπρό ήλιο...ετερόφωτα όντα...ακόμα κι οι φίλοι που δεν είχαν προκοπή...όλοι μας αξίζουμε μια θέση σον ήλιο...στων αγίων το χορό όλοι μας λάμπουμε.
χαίρε... "αρχάγγελε"...
μ' αρέσει που ο συγκεκριμένος στίχος του Πορτοκάλογλου μάς κινητοποίησε... είδες, τελικά, τι μπορεί να καταφέρει ένας "Άσωτος";
σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση... σ' ευχαριστώ και για τα υπόλοιπα... είσαι γενναιόδωρος, έτσι κι αλλιώς... δεν ξέρω, όμως, αν η αφεντιά μου αξίζει μιας τέτοιας γενναιοδωρίας... ή αν την αντέχει κιόλας...
Αξίζεις πιο πολλά απ’ όσα φαντάζεσαι.
Να ξέρεις πως η γενναιοδωρία είναι Αγάπη, όλα είναι θέμα αγάπης και Θα σου το δείξω με μερικούς στίχους που μου ενέπνευσες:
"Κι αν δεν αντέχουμε αγάπη
ξέρε αντέχει μας αυτή
Κι αν η αγάπη μας αντέξει
όλος ο κόσμος θα σωθεί
Όταν γελάς με τη χαρά μου,
αγάπη δίνεις στη ψυχή
Όταν πονάς με τα δεινά μου,
αγάπη δίνεις πιο πολύ
Κι όταν μ’ εμένα θα θυμώσεις
και νιώσεις πως δεν είμ’ εκεί
Μες στην καρδιά σου αγάπη νιώθεις, αγάπης είναι μια μορφή
Κι όταν η θλίψη σε κυκλώσει
και δεν αντέχεις στη ζωή
Αυτή η αγάπη που θα δώσεις
σου δίνεται διπλά αυτή
Κι αν η αγάπη σε στεριώσει
και η καρδιά σου ζεσταθεί
Ψάξε λιγάκι στην καρδιά σου
και θα με βρεις κι εμέ εκεί"
Μπορείς λοιπόν να δεχτείς οποιοδήποτε είδος γενναιοδωρίας-αγάπης (ακόμα κι αυτής της δικής μου...της ισχνής και ασθενικής), Άλλωστε ξέρω καλά ότι έχεις πλεόνασμα αυτής.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα...
σ' ευχαριστώ και πάλι...
Δημοσίευση σχολίου