Ταξίδια

Από το «Ιατρείον Ασμάτων» της Στέλλας Βλαχογιάννη:

Έτσι όπως το θέτεις, όντως, δεν ήμουν εγώ για ταξίδια. Κι έκατσα στην άκρη μου. Γιατί εσύ ταξίδι λες τις διαδρομές, το γύρισμα του κόσμου, ενώ εγώ ταξίδι λέω εκείνα τα φτερά που βγάζει η πλάτη μου κάθε φορά που ένας άνθρωπος έρχεται να μου εμπιστευτεί τα δάκρυά του. Άλλη γλώσσα άλλη γενιά δεν γεφυρώνονται οι αποστάσεις και με το μεγαλύτερο κόπο ακόμα. Και ναι θα πεθάνω με το παράπονο ότι δεν γύρισα τον κόσμο αλλά είμαι σίγουρη πως εκεί που είχα την καρέκλα μου και καθόμουν ολόκληρη ζωή ακίνητη θα φυτρώσει κάποτε στοργή για όλα τα αδέσποτα. Ζώα και παιδιά.