Τι είναι αυτό που μας κάνει, κάποιες φορές, να γυρνάμε πίσω; Και να απομονώνουμε μια μικρούλα στιγμή από το παρελθόν μας, ασήμαντη φαινομενικά, που επανέρχεται, όπως οι πόνοι από παλιά τραύματα… Μια στιγμή, μια εικόνα, μια ανά – μνηση, που την κουβαλάμε σαν αποσκευή συν - κίνησης…
Τι είναι αυτό που με ξαναγυρνάει στην Τρίπολη, στο παρεκκλήσι της Ευαγγελίστριας; Παραμονή Κωνσταντίνου και Ελένης… Πόσα χρόνια πίσω; Δε ξέρω να μετράω… Να νιώθω μόνο…
Τι είναι αυτό που με ξαναγυρνάει στην Τρίπολη, στο παρεκκλήσι της Ευαγγελίστριας; Παραμονή Κωνσταντίνου και Ελένης… Πόσα χρόνια πίσω; Δε ξέρω να μετράω… Να νιώθω μόνο…
1 σχόλιο:
"[...]Στρέφεται, λες, ένα στρογγυλό
επίμονο κυνηγητό
της νύχτας πίσω από τη μέρα,
κι έτσι τελεσφορορούν τα εικοσιτετράωρα.
Οξύ το πρόβλημα των εικοσιτετραώρων,
Θεά Αφροδίτη ή και του χρόνου.
Χρόνος είναι ό,τι μεσολαβεί και μετατρέπει.
Διαιρείται σε στιγμές.
Στιγμή είναι, βέβαια,
ένα τίποτε του χρόνου.
Όμως χωράει τ' αποκορυφώματα,
Θεά Αφροδίτη[...]"
Κική Δ.
Δημοσίευση σχολίου