«Κι αν μ’ αγαπήσειςμη με κρατήσεις
γιατί στο τέλος του Μάη
θα γίνω πουλί που πετάει»…
τραγουδά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης «Στο τέλος του Μάη». Ένα τραγούδι από τον τρίτο προσωπικό του δίσκο «Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος», έντεκα χρόνια πίσω…
Στο τέλος ενός ακόμα Μάη… Στο κατώφλι ενός ακόμα καλοκαιριού… Με τα χειμωνιάτικα έτοιμα να μπούνε στις βαλίτσες τους… Και κάποια να πεταχτούν… Επειδή πάλιωσαν… Ή, επειδή, δε μας «χωράνε» πια… Και με τα καλοκαιρινά εν αναμονή… Καθαρά… Σιδερωμένα… Με ατσαλάκωτες προθέσεις… Που -ποιος ξέρει- αν θα ευοδωθούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου