Δροσουλίτες

Στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, κυκλοφόρησαν οι «Δροσουλίτες». Ένας κύκλος δέκα τραγουδιών του Χριστόδουλου Χάλαρη, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Τους «θρύλους και τους θρήνους» του δίσκου, τραγούδησαν η Δήμητρα Γαλάνη και ο γνωστός πόντιος τραγουδιστής Χρύσανθος.
Είναι μια ξεχωριστή δισκογραφική εργασία οι «Δροσουλίτες», όχι μόνο για τους στίχους του Γκάτσου, που έρχονται ως συνέχεια των ακριτικών τραγουδιών της δημοτικής μας παράδοσης, αλλά και για τη μουσική του Χάλαρη, ενός συνθέτη με μια πολύ «προσωπική» πορεία στο χώρο της δισκογραφίας.

Τα τραγούδια από τους «Δροσουλίτες»:
«Ο Δροσουλίτης»
«Του Ριζικάρη»
«Ο Μαυραϊλής»
«Κάτω στα τριπόταμα»
«Το τραγούδι του Λειδινού»
«Μάνα μου μάνα»
«Μια Κομνηνή»
«Μαδριγάλι»
«Ο Ζαφείρης»
«Τα φλουριά».

Τι είναι οι «Δροσουλίτες»;
Κατά το τέλος του Μάη, μέχρι τις αρχές Ιουνίου, λίγα λεπτά πριν από την Ανατολή του ήλιου, που η πρωινή δροσιά και η ομίχλη δεν έχουν ακόμα διαλυθεί και υπάρχει στην ατμόσφαιρα απόλυτη νηνεμία, παρουσιάζεται στη θέση Θυμέ Κάμπος πάνω από την ερειπωμένη εκεί κοντά Μονή του Αγίου Χαραλάμπους, να κινείται προς τη θάλασσα, ένα περίεργο φαινόμενο. Στρατιά ολόκληρη από ανθρώπινες σκιές με αστραφτερές πανοπλίες (στρατιωτών , πεζών και ιππέων) να προελαύνουν προς την θάλασσα, πάνω από το Φραγκοκάστελλο (ανατολικά της χώρας των Σφακιών).
Λέγεται ότι είναι ο Ηπειρώτης οπλαρχηγός Χατζημιχάλης Νταλιάνης με τους άντρες του, που σκοτώθηκαν εκεί το Μάιο του 1828, πολεμώντας με τα στρατεύματα του Μουσταφά Πασά. Επιστημονικά, η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι πρόκειται για φαινόμενο αντικατοπτρισμού από πραγματικά γεγονότα που διαδραματίζονται στην απέναντι αφρικανική ακτή της Λιβύης… Καμιά όμως από αυτές τις ερμηνείες δεν είναι απόλυτα ικανοποιητική και έτσι οι «Δροσουλίτες» παραμένουν ένα μυστήριο…