«Μάλλον θα με απασχολήσουν και στο μέλλον τα τραγούδια με τις παιδικές χορωδίες. Από το 1995 που ξεκίνησα μια τέτοια δισκογραφική σκέψη (Χάρτινο Καράβι) δε σταμάτησα να επανέρχομαι κατά διαστήματα και να "γεφυρώνω" την ενηλικίωσή μου με την ανάγκη παιδικής αθωότητας, που όσο περνάει ο χρόνος ολοένα και μεγαλώνει.Αυτή τη φορά, η Παιδική Χoρωδία του Δημοτικού Ωδείου της Νίκαιας του μαέστρου Θανάση Μιχαλόπουλου, είναι το όχημα και τα καινούρια μου τραγούδια για τον Κλόουν γι' αυτή τη χορωδία τα έγραψα. Από το βιβλίο του εξαιρετικού λογοτέχνη και συγγραφέα Δημήτρη Μανθόπουλου επέλεξα ό,τι προκαλεί την προσωπική μου "παιδική αθωότητα" παίζοντας κι εγώ με λέξεις, συνειρμούς, συμβολισμούς, μελωδίες και νοήματα που δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα παιδιά της μικρής ηλικίας. Στο μέτρο και της δικής μου "παιδικότητας" έφτιαξα ξανά το δικό μου ιδεατό κόσμο ενός διαφορετικού χρόνου (όχι κατ' ανάγκη παλαιότερου) και συνδέθηκα με τα παιδιά της Νίκαιας για να πορευτούμε δισκογραφικά.
Μαζί με την παιδική χορωδία φιλοξενήθηκαν γνωστοί και σεβαστοί τραγουδιστές του ελληνικού τραγουδιού, η Μαριώ, ο Μανώλης Μητσιάς και η Αναστασία Μουτσάτσου, για να ζεστάνουν ακόμα περισσότερο το δικό μου τοπίο.
Ο Κλόουν, αυτό το συμπαθέστατο σύμβολο της χαρμολύπης, θα αναζητά ακατάπαυστα τα συναισθήματα των ανθρώπων, μικρών ή μεγάλων, σε όλες τις εποχές και τους χρόνους, είτε σε δύσκολες, είτε σε εύκολες συνθήκες μέσα από τα τραγούδια μας.
Νιώθω την ανάγκη τα τραγούδια του δίσκου να τα αφιερώσω στα πλασματάκια Ιάσονα, Αριάδνη, Έλλη και Οδυσσέα. Στα εγγονάκια μου».
Νότης Μαυρουδής
Aθήνα, Μάρτιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου