«Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν…»

Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους
κι είν’ όλα γύρω γκρεμισμένα
μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους
έλα σε μένα έλα σε μένα.

Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ
με τ’ άστρα του τ’ απελπισμένα
μη φοβηθείς απ’ το σκοτάδι
έλα σε μένα έλα σε μένα.

Έλα και γείρε το κεφάλι
στα χέρια μου τ’ αγαπημένα
να ζήσεις τ’ όνειρο και πάλι
έλα σε μένα έλα σε μένα.

Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν
κι αν δεις να ξεκινάνε τρένα
μην πεις μαζί τους να σε πάρουν
έλα σε μένα έλα σε μένα.

Έχω μια θάλασσα σμαράγδια
μ’ αγάπη κι ήλιο κεντημένα
για τη καρδιά σου που ’ναι άδεια
έλα σε μένα έλα σε μένα.

Έλα και κάθισε δεξιά μου
σαν ξεχασμένος αδερφός
να μοιραστείς τη μοναξιά μου
και να σου δώσω λίγο φως!

Έλα σε μένα! Έλα σε μένα!

(Γράφτηκε από το Νίκο Γκάτσο για το Γιώργο Μαρίνο και για τις ανάγκες του προγράμματός του, λίγα χρόνια πριν κυκλοφορήσει στην «Πορνογραφία» (1982) του Μάνου Χατζιδάκι, τραγουδισμένο από το Βασίλη Λέκκα.
Μ’ αρέσει και η ερμηνεία της Δήμητρας Γαλάνη στο cd της «Χορός με τη σκιά μου»).