9 Φεβ 2011

«Ο Τζον Τζον ζει»

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Στάμος Σέμσης και ο Νίκος Μωραΐτης συνεργάζονται για τη δημιουργία ενός δίσκου. Το καλοκαίρι του 2002 είχαν ξαναβρεθεί, με αφορμή τότε το άλμπουμ της Έλλης Πασπαλά «Σε ποιο Θεό να πιστέψω».

Και τώρα, οχτώ χρόνια μετά, οι δυο τους έγραψαν τη μουσική και τους στίχους στα καινούρια τραγούδια της Ανδριάνας Μπάμπαλη για το cd της «Ο Τζον Τζον ζει». Ακούγοντας τα τραγούδια, από το πρώτο ως το τελευταίο, νιώθεις ότι εδώ κάτι συμβαίνει. Κάτι που σε κερδίζει από την πρώτη ακρόαση και δε σε εγκαταλείπει όσες φορές κι αν ξανακούσεις το υλικό. Δε θέλω να προσδιορίσω αυτό το «κάτι». Μου αρκεί που το εισπράττω. Και με συν-κινεί. Κι αυτό δε συμβαίνει συχνά. Ο «Τζον Τζον» είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχουμε ακούσει τελευταία. Μπράβο και στους τρεις!

Αν μιλούσα για τραγούδια, δύσκολα θα άφηνα έξω κάποιο. Όλα έχουν λόγο ύπαρξης στο cd: Η «Κούκλα σπασμένη», το «Περιπλανώμενο» (με ένα απόσπασμα από τον «Ικαριώτικο»), το «Άλογο» και πάνω απ’ όλα το εξαιρετικό «Ρεβόλβερ», tribute στον Almodovar, όπως αναφέρεται. Χωρίς ν’ αφήσω απ’ έξω τα «Πεύκα», το «Απόψε» του Δημήτρη Σέμση, όπου συνυπάρχει η φωνή της Μπάμπαλη με της Ελένης Τσαλιγοπούλου και, βέβαια, την «Ακρογιαλιά», που πρωτακούσαμε από την Έλλη Πασπαλά.

Ο Στάμος Σέμσης με τις μελωδίες του δημιουργεί μια ατμόσφαιρα στην οποία αξίζει να «κατοικήσεις». Τα τοπία της μουσικής του σε προκαλούν να γίνεις μέρος τους, να ταξιδέψεις εντός τους, να τα εξερευνήσεις. Μ’ αυτό το «περιβάλλον» των τραγουδιών, η φωνή της Μπάμπαλη βρίσκεται σε απόλυτη εναρμόνιση. Και η ίδια στην καλύτερη στιγμή της μέχρι τώρα δισκογραφικής παρουσίας της.

Απ’ την πλευρά του, ο Νίκος Μωραΐτης παρουσιάζεται εδώ διαφορετικός. Με τη γραφή του εκτίθεται αλλιώς. Με τρόπο ζηλευτό. Λες και περίμενε αυτή τη συνεργασία για να παρουσιάσει ένα στιχουργικό πρόσωπο που κρατάει κρυμμένο και που θα θέλαμε να το βλέπαμε συχνότερα… Δεν επιστρατεύει επιτηδευμένες ρίμες ή εύκολα ευρήματα για να αναγκάσει τον ακροατή να προσέξει ό,τι λέει. Οι στίχοι του στηρίζονται στην αλήθεια τους και μόνο σ’ αυτή, χωρίς να χρειάζονται άλλου είδους μέσα για να μας συναντήσουν. Θεωρώ ότι η δουλειά του Νίκου Μωραΐτη με το Στάμο Σέμση και την Ανδριάνα Μπάμπαλη στο cd «Ο «Τζον Τζον ζει» αποτελεί ένα κομβικό σημείο όχι μόνο για τη στιχουργία του, αλλά και για την εν γένει παρουσία του στο ελληνικό τραγούδι από δω και πέρα.

Υ. γ.
Οι δυο δημιουργοί αφιερώνουν το δίσκο, με όλη τους την αγάπη, στο Λευτέρη Παπαδόπουλο…

(Πρώτη δημοσίευση: «Music Corner»)

Δεν υπάρχουν σχόλια: