Επιστροφή από το κλεινόν -και ιδιατέρως ζεστό το περασμένο σαββατοκύριακο- άστυ... Με αταξινόμητες ακόμα τις αποσκευές... Με σκέψεις, κουβέντες, εικόνες, ιστορίες, ψιλομπερδέματα στις διαδρομές, βόλτες, σιωπές, πόρτες ανοιχτές, ψυχές ανοιχτές, καθαρά βλέμματα, ενθαρρυντικές χειραψίες, όλα εντός μου ωραία, φωτεινά και πολύ δυνατά... Κάτια, Mauro, Θωμά, Πάρη, Κωστή, Θοδωρή, Γιάννη και Νίκο, Γιάννη, σας ευχαριστώ από καρδιάς... Για όλα... Ήταν πολύτιμες οι στιγμές μου μαζί σας...
υ. γ.
Την παραπάνω φωτογραφία από τη νυχτερινή Αθήνα, τη βρήκα στο blog της "Ιδιωτικής Οδού" ...
(Καλημέρα Παναγιώτη)
1 σχόλιο:
Φίλε Αλέξη λ.
Ήμουν κι εγώ το Σαββατοκύριακο αυτό στην Αθήνα - και είμαι πια πολύ συχνά - λόγω μουσικών υποχρεώσεων.
Όσα γράφεις με εκφράζουν απόλυτα!
Με την Αθήνα μου συμβαίνει μερικές φορές αυτό που μας έμαθε να τραγουδάμε ο Μάνος: ...μια λέξη που 'χει στα χείλη μπλέξει και δεν τολμάει να βγει..."
Παραμένει για μένα μια πόλις μαγική!
Δημοσίευση σχολίου