«Είναι τόσο απίθανο πράγμα να συμπέσουν οι βαθμοί του
αισθήματος ακριβώς ανάμεσα σε δύο ανθρώπους -παρά μόνο ενδεχομένως για μία
στιγμή. Μόνο. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα και αυτό βοηθάει στο να
μεγαλώνει το αίσθημα του ενός για τον άλλον, να μικραίνει το αίσθημα του άλλου
για τον άλλον και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό -είτε παιχνίδι είτε κυνηγητό
είτε μαρτύριο, είναι οπωσδήποτε συναρπαστικό.
Εάν ρωτήσεις, βέβαια, από πού έχω
βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, από πόσα όρη και βουνά ερώτων πέρασα, θα σου πω
από ελάχιστα. Αλλά έχω μια εμμονή στο θέμα και στην αξία του θέματος και το
γεγονός ότι δεν το εξάντλησα και δεν το έζησα ίσως όσο έπρεπε και όσο το ήθελα
-ίσως και όσο ήμουν προορισμένη να το ζήσω-, αυτό με έχει κάνει να αισθάνομαι
ολίγον μελετήτρια του θέματος και σαν να έχω μια πείρα• την οποία δεν έχω, αλλά
πιστεύω ότι καλά προσανατολίζομαι στο πώς το σκέφτομαι, στο πώς διακρίνω την
εξέλιξη και την αντοχή αυτού του αισθήματος. Η αντοχή του είναι πάρα πολύ
μικρή. Το απεσταγμένο κέρδος αυτής της ιστορίας της ερωτικής και του αισθήματος
είναι αυτός ο βασανισμός. Του ενός...».
Κική Δημουλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου