Η Λίνα Νικολακοπούλου για το Μάνο Χατζιδάκι...

«...Tο έργο του, ο βίος και τα γραπτά του είναι σαν ασημένια ιερή ελιά που τον καρπό της χέρια να 'χεις να μαζεύεις. Ορίστε η κληρονομιά για τα πνευματικά παιδιά του. Να ένας καθρέφτης με το μαχαίρι να κοιταχτούμε και να κόψουμε σκοινιά, δεσμά, ευτέλειες. Να ανοίξουμε γράμματα κλειστά ακόμα. Και ας μας τα έστελνε κάθε φορά που κάτι είχε να μας πει, και ας μην τα ανοίγαμε. Ήρθε ο καιρός.
Όσα νερά θολά και αν τρέχουν στα κανάλια, κι όσα δημόσιας σχέσης ρεύματα μας κατακλύζουν χρόνια τώρα με ηθελημένες ηλιοφανείς στάσεις ζωής ή πάλι ηθελημένες -κάθε που κάτι νιώθουμε και πάμε να το αρθρώσουμε- κακοκαιρίες, εκείνο το ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην από το Άσμα Ασμάτων, στον Μεγάλο Ερωτικό γίνεται σχεδία και κιβωτός μέχρι το σπίτι μας, μέχρι την πόρτα κάποιου φίλου.

Όχι πως δεν υπάρχουνε άνθρωποι δικοί ή σαν δικοί, αλλά εκείνος ήταν έξοχος».

(Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Λίνας Νικολακοπούλου πατώντας εδώ:

http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_manos_hatzidakis.html#lina)