Αντί άλλων δικών μας ευχών για την Πάσχα, ένα απόσπασμα από το διήγημα «Εξοχική Λαμπρή» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη:«…Η πούλια ήτο ήδη υψηλά, τέσσαρες ώρες να φέξει, και ο μπαρμπ’-Αναγνώστης, αφού εξύπνησε τον ιερέα, κατασκευάσας πρόχειρον σήμαντρον εκ στερεού ξύλου καρυάς και πλήκτρον, περιήρχετο τα Καλύβια θορυβωδώς, κρούων, όπως εξεγείρει τους χωρικούς.
Εισήλθον εις το μικρόν εξωκκλήσιον του Αγίου Δημητρίου. Είς μετά τον άλλον προσήρχοντο οι χωρικοί με τας χωρικάς των και με τα καλά των ενδύματα.
Ο ιερεύς έβαλεν Ευλογητόν.
Ο μπαρμπ’-Αναγνώστης ήρχισε να τα λέγει όλα απ’ έξω, την προκαταρκτικήν προσευχήν και τον Κανόνα, το Κύματι θαλάσσης.
Ο παπα-Κυριάκος προέκυψεν εις τα βημόθυρα, ψάλλων το Δεύτε λάβετε φως.
Ήναψαν τας λαμπάδας κι εξήλθον όλοι εις το ύπαιθρον ν’ ακούσωσι την Ανάστασιν. Γλυκείαν και κατανυκτικήν Ανάστασιν εν μέσω των ανθούντων δένδρων, υπό ελαφράς αύρας σειομένων ευωδών θάμνων και των λευκών ανθέων της αγραμπελιάς, neige odorante du printemps.
Ψαλέντος του Χριστός Ανέστη, εισήλθον πάντες εις τον ναόν. Θα ήσαν το πολύ εβδομήκοντα άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παίδες.
Ο μπαρμπ’-Αναγνώστης ήρχισε να ψάλλει τον Κανόνα του Πάσχα, ο δε ιερεύς άμα αντιψάλλων αυτώ εξ ανάγκης, από του ιερού Βήματος, ητοιμάζετο να πάρει καιρό και, αφού τελέσει τον ασπασμόν, να έμβει εις την λειτουργίαν...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου