Μετά το καλοκαίρι, που -ευτυχώς πέρασε γρήγορα- ένιωθε πως όλα ήθελαν ξανακοίταγμα, ξαναμέτρημα, τακτοποίηση... Όσο χώρο κι αν έπιαναν εντός του, μ’ όση αξία κι αν ήταν φορτωμένα, όση αλήθεια κι αν κουβαλούσαν, όσο ψέμα κι αν έκρυβαν…
Ωραία συζήτηση, «διάφανη», όπως τα ποτήρια με το νερό που συνόδευσαν τον καφέ τους χτες το απόγευμα στο «Διεθνές»… Σε μια γωνιά ανάμερη, ξεκομμένη λες απ’ το θόρυβο του κέντρου της πόλης… Το ρολόι έκανε τους κύκλους του κι οι σχέσεις των ανθρώπων ήρθαν και πάλι στην κουβέντα… Με επουλωμένα τα τραύματα, αυτή τη φορά…