4 Μαρ 2008

Η Μαλβίνα...

Η Μαλβίνα ανήκει στο προσωπικό μου αγιολόγιο. Της ανάβω κεριά στα μανουάλια της μνήμης και της καίω λιβάνια κάτι απομεσήμερα καλοκαιριού, όταν έρχεται στα όνειρά μου.
Η Μαλβίνα άγιασε γιατί μάτωσε. Κάηκε. Γυμνώθηκε. Άφησε τις πληγές της ανοιχτές. Δεν φτιασίδωσε το πρόσωπό της. Έκρυψε τα φανερά και άφοβα αποκάλυψε τα έσω. Ο βίος της υπηρέτησε τον έρωτα και την ποίηση με τον ίδιο απαιτητικό, βασανιστικό και παθιασμένο τρόπο. «Τρόπο» αγιοσύνης…

Δεν υπάρχουν σχόλια: